Schaduwen van Duits verleden

Het Duitsland van 2019 is een democratische rechtsstaat. Bondskanselier Merkel is een vakvrouw op wie weinig valt aan te merken. Maar ook zij kan er niets aan doen dat de schaduwen van het verleden het land blijven lastig vallen.

Zo werd Duitsland maandag opgeschrikt door het bericht dat het nationaal-populistische AfD-parlementslid, Frank Magnitz (66) in Bremen door onbekenden het ziekenhuis is ingeslagen. Het slachtoffer verklaarde niemand te hebben gezien en niets te hebben gehoord.

Voor de AfD is het niettemin duidelijk in welke richting de politie moet zoeken. In een persbericht heeft het partijbestuur het over een laffe, levensbedreigende geweldsdaad, gepleegd door linkse terroristen.  Een gevolg van de voortdurende hetze van media en politici.

Daarmee lijkt de toon gezet. En het is ook waar, AfD-politici hebben een gerede kans slachtoffer te worden van politieke tegenstanders.  Meestal zijn partijkantoren, auto’s of woningen het doelwit. Nog vorige week werd een explosief gegooid naar een AfD-kantoor in Saksen.

Maar de aanvallen op de AfD staan niet op zich. De afgelopen jaren is Duitsland meermalen opgeschrikt door aanslagen van eenlingen op progressieve politici en de ontdekking van extreemrechtse bendes.

Sowieso is politiek geweld geen onbekend verschijnsel in het naoorlogse Duitsland. In de jaren 1970/1980 waren de Rote Armee Fraktion (RAF) van Baader en Meinhoff berucht. De RAF schrok niet terug voor gijzelingsacties en bankovervallen.  Geruchtmakend waren de moorden op werkgeversvoorzitter Hanns-Martin Schleyer (1977) en de bankdirecteuren Ponto en Herrhausen.

Ook in andere landen gebeurt genoeg. Het probleem met Duitsland is dat het hedendaagse geweld de schaduwen van het verleden vormgeeft.