Studenten Hongkong zitten klem

Nòg is de strijd niet over. Maar na zes maanden actievoeren, demonstreren en strijd zijn de actievoerders in Hongkong de uitputting nabij. Vorige week al trokken zij zich terug op het terrein van de Technische Universiteit. Met paraplu’s, stenen, pijl en boog weerden zij zich manhaftig tegen de politiemacht die hen omsingeld had. Maar zij konden geen kant meer uit. Traangasgranaten, rubberen kogels en trefzekere knuppels verhinderden elke uitbraakpoging. Het enige dat de strijders nog rest, is de onvoorwaardelijke overgave in afwachting van de onvermijdelijke jarenlange gevangenisstraf.Opnieuw heeft het communistische regime van de Republiek China een opstand in de kiem gesmoord. De machthebbers in Beijing kunnen tevreden zijn. De opstand beperkte zich tot Hongkong. Het bevoegde gezag deed het werk. Een bloedbad is vermeden.

President Xi Jinping kan de actievoerders,studenten neerzetten als relschoppers. De overduidelijke steun van de burgers van de voormalige Britse kolonie riep wellicht de herinnering op aan de tijd van het imperialisme. Hij hoefde in elk geval geen revolutie te vrezen, geen herhaling van het bloedbad van 4 juni 1989 toen tanks het Tiananmenplein schoonveegden ten koste van honderden slachtoffers.

Wel maakten de actievoerders in Hongkong duidelijk dat zij niet tevreden waren met de nietigverklaring van de omstreden uitleveringswet. Zij wilden ook vrije verkiezingen. Zij wilden democratie. Steun kregen zij niet. Niet van de Verenigde Staten, niet van het Westen. De gevangenis wacht.

Waarmee nog eens bevestigd wordt dat niemand zich een illusie hoeft te maken over de aard van het communistische regime.  China is een dictatuur. Voor oppositie is geen ruimte. Een andere mening wordt niet geduld.