Toen kwam Trump, in januari 2017
Kritiek op de Verenigde Staten is van alle tijden. Er is dan ook het nodige mis. Racisme, het grote verschil tussen Arm en Rijk, de infrastructuur, de slechte sociale voorzieningen, de criminaliteit en het geweld zijn kenmerken van de Amerikaanse maatschappij. Maar historici waren het in grote lijnen eens. Ondanks de gebreken van het politieke systeem, de grote rol van het geld en invloedrijke groepen heeft de Verenigde Staten over het algemeen goede, redelijk bekwame presidenten gekend.
Niettemin lijken zelfs de grootste pessimisten ongelijk te krijgen als het gaat om het presidentschap van Donald Trump, al is het maar omdat ook zij aannamen dat het politieke systeem de VS zou behoeden voor al te dwaze bokkensprongen van de leider van hun land.
Daarbij zullen zij onder meer gedacht hebben aan de jaren 1970, aan met name de Watergate-affaire toen de Republikein Richard Milhouse Nixon vals spel speelde bij de verkiezingscampagne van 1972. Een impeachment (afzetting)-procedure werd in gang gezet. Tot een veroordeling kwam het niet. Wel voelde Nixon zich gedwongen af te treden.
Ook de Democratische president Bill Clinton (1992-2000) kreeg te maken met een impeachment-procedure. Hij had onder ede gejokt, maar hoefde niet af te treden.
De twee affaires hebben wel kwaad bloed gezet. Tot twee keer toe hadden de Republikeinen het nakijken. De invloed van de meer radicale vleugels werd sterker. De verhoudingen tussen Democraten en Republikeinen zijn verhard. Revanche voor Watergate lijkt nog altijd een belangrijke drijfveer.
Toen trad Trump aan, in januari 2017. De economie toonde al duidelijke tekenen van herstel na de crisis van 2008. Het overgrote deel van de Republikeinen leverde zich over aan de president. Voor hen staat herverkiezing bovenaan.
Met autocraten, c.q dictators heeft Trump meer op dan met de democratische bondgenoten. Misschien daarom koos Trump voor de slogan ‘America First’ die is ontleend aan de isolationistische beweging van de beroemde piloot en Nazi-aanhanger, Charles Lindbergh.
Inmiddels stokt de economische groei in de VS. Het pessimisme neemt toe terwijl het toch al niet grote vertrouwen in de president nog verder afbrokkelt. De handelsoorlog met China is een oorzaak. De terugtrekking van het Amerikaanse leger uit Syrië zal ook een rol spelen. Veel Amerikanen hebben er moeite mee dat Turkije en Rusland de vrije hand hebben gekregen, ten koste van de Koerdische bondgenoten in de strijd tegen de IS-terroristen .
Een jaar duurt lang. Amerika maakt zich op voor een keiharde verkiezingsstrijd. Zelfs dreigt Watergate in de vergetelheid te raken. Niet alleen de pessimisten, ook de optimisten verwachten dat Trump en de Republikeinen daar alles aan zullen doen.