Turkse oppositie verrast Erdogan
De Turkse oppositie is een alliantie aangegaan om bij de parlements- en presidentsverkiezingen van 24 juni de strijd aan te binden met de regerende AK-partij van president Erdogan. De alliantie van vier partijen wil daarmee verhinderen dat de islamitische, sociaal-conservatieve regeringspartij een absolute meerderheid verovert.
Alles leek voor Erdogan en zijn Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling geregeld na het referendum van vorig jaar toen de Turkse kiezers instemden met meer presidentiële bevoegdheden. Vervroegde verkiezingen moeten die wens van de AK-partij bekrachtigen. Erdogan en zijn aanhang waanden zich al veilig.
Want wat kan hen gebeuren? Critici zijn de mond gesnoerd. De gevangenissen zitten vol. Duizenden zijn het land ontvlucht. De media belijden het regeringsstandpunt. Erdogan is de leider die het grote Turkse Rijk terug zal brengen, naar waar het zijns inziens hoort.
Toch is het doel bij lange na nog niet bereikt. De economie laat te wensen over. Belangrijke handelspartners zijn Duitsland en ook Nederland. Het Westen mag de vijand lijken, vooralsnog is Turkije stevig ingebed in het westelijk bondgenootschap. De NAVO moet voorkomen dat in Rusland oude Dardanellendromen nieuwe levenskracht krijgen. Voor een opening naar de Middellandse Zee zou Poetin wel te porren zijn.
In het Midden-Oosten probeert Erdogan zijn invloed te vergroten. Helaas voor hem, vertrouwt niemand niemand daar en al helemaal niet de erfgenamen een voormalig islamitisch wereldrijk.
Daarbij komt dat Erdogan de politieke situatie in Turkije allesbehalve meester is. Het akkoord van de oppositiepartijen is er een zoveelste bewijs van. De AK-partij mag het al 16 jaar voor het zeggen hebben, er zijn miljoenen Turken die zich niet zomaar gewonnen zullen geven.
Toch doet de oppositie er goed aan de nodige voorzichtigheid te betrachten. Immers, de ultranationalistische, extreemrechtse MHP van de net gekozen voorzitter Meral Aksener is ook voor Erdogan een ideale bondgenoot. Er kan een moment komen dat de MHP tot inkeer komt en zich alsnog aan de AK verbindt.