Voor Trump is EU een bijzaak
Als de leider van het rijkste en machtigste land van de wereld besluit een (handels)oorlog te ontketenen om zijn vrienden te straffen, kan het niet om een gewone ruzie gaan. Dan moet er meer aan de hand zijn. Want ook de leider van het rijkste en machtigste land zet niet zomaar een bondgenootschap op het spel dat 70 jaar naar behoren heeft gefunctioneerd. Dan moet het water tot aan de lippen gestegen zijn. De nood zo hoog zijn dat hij bereid is alle risico’s te nemen. En nee, de wereld hoeft geen medelijden te hebben met de Europese Unie, een belangrijk doelwit van de Verenigde Staten. De EU is niet machteloos. Heeft 500 miljoen inwoners en is een grotere economie dan die van de VS. President Trump mag de invoerheffingen van staal en aluminium verhoogd hebben om de eigen industrie te beschermen, Brussel heeft direct gereageerd.
Wie de langste adem heeft, moet de tijd uitwijzen. Het feit dat de president van de VS zijn bondgenoten het mes op de keel heeft gezet, spreekt boekdelen. Het geduld is op. De Europese producten zijn te goedkoop. Misschien wint Trump, misschien ook niet. De brandende vraag die de buitenwereld bezighoudt, is echter wat hij ermee denkt te bereiken. En waarom wil de Amerikaanse president zo grote risico’s nemen?
Wellicht kan Trump Europa op de knieën dwingen. Zullen de Europese leiders de Amerikaanse eisen inwilligen. Maar met welk resultaat? In elk geval is de kans op grote schade voor de relatie tussen Brussel en Washington geenszins denkbeeldig.
Intussen vragen velen zich af of Trump de juiste vaardigheden heeft voor het presidentschap. Is hij niet te impulsief? Te veel de zakenman? Tegelijk beseft Europa dat de invoerheffingen ook China en de Nafta-partners Canada en Mexico treffen. Het komende weekeinde vindt plaats in Charlevoix, Canada , de topconferentie van de zogeheten G7, de zeven belangrijkste industrielanden. Betwijfeld moet worden dat de partijen nader tot elkaar komen. Hoe het zij, Europa staat niet alleen.
Ook is niet alles wat het lijkt. De EU mag een oude partner zijn. Trump kan niet om een goede relatie met Canada of Mexico heen. De wereldvrede mag belangrijk zijn, de president van de VS wil nù een verkiezingsbelofte inlossen. Er is een handelstekort van 800 miljard dollar. Hij heeft zijn kiezers werk beloofd. Die kiezers wonen met name in oude industriegebieden als Pennsylvania, Ohio, Wisconsin. Minder import , méér export, meer banen is het doel.
Bovendien vinden in november de Congresverkiezingen plaats. De Amerikaanse president wil dat zijn Republikeinen de meerderheid houden in de Senaat en het Huis van Afgevaardigden. Want met een meerderheid heeft president Trump het al moeilijk genoeg. Zonder meerderheid kan hij het wel vergeten. Met andere woorden, voor Trump is de EU een bijzaak. Niet ter zake doend. Komt later wel. Tijd genoeg.