Voor Trump staan seinen op rood
De cijfers blijven beneden peil. Verslechteren zelfs. Ook in zijn derde jaar als president van de Verenigde Staten van Amerika wil Donald Trump maar niet voldoende harten van de burgers veroveren. De Democratische oud-vicepresident Biden ligt in de peilingen in elk geval ver vóór. Van alles heeft hij geprobeerd. Van alles is mislukt. Om in 2020 voor een tweede termijn in aanmerking te komen, beseft de president dat hij iets bereiken moet om de burgers te overtuigen.
Toegegeven, de verkiezingen zijn nog ver weg. Pas op dinsdag 3 november volgend jaar mogen ongeveer 260 miljoen Amerikanen naar de stembus. President Trump straalt het nodige zelfvertrouwen uit. Bovendien zou het niet de eerste keer zijn dat een kandidaat een grote achterstand weet om te zetten in een overwinning.
Toch zal de 73-jarige president vrezen met grote vreze. Alle seinen staan op rood. Nee, oorlogen hoeven van de president niet zo. Hij houdt meer van dreigen, slijmen en bluffen om zijn doel te bereiken. Voor risico nemen, schrikt hij niet terug. Mede daarom heeft hij met zijn minister van buitenlandse zaken, Michael Pompeo en veiligheidsadviseur John Bolton twee haviken van het felste soort in dienst.
Bolton was in de jaren 2005 en 2006 vertegenwoordiger bij de Verenigde Naties onder president George W. Bush jr. Hij geldt als een vurig voorstander van regime change, onder andere van Iran. Dat de VS zich vorig jaar mei terugtrok uit het kernwapenakkoord met Iran moet volgens Bolton gezien worden als straf voor zijn steun aan het internationale terrorisme. Ook beschuldigt hij Iran ervan zich niet te houden aan de voorwaarden van het kernwapenakkoord.
Intussen nemen de spanningen in het Midden-Oosten toe. Amerikaanse versterkingen waaronder een vliegdekschep en bommenwerpers zijn richting Iran gestuurd. “Om Iran te waarschuwen voor onvoorzichtige stappen”, aldus een woordvoerder.
Intussen heeft president Trump laten weten geen oorlog met Iran te willen. Dat moge zo zijn. Punt blijft dat hij zich er rekenschap van zal hebben gegeven dat de Amerikaanse burger de gewoonte heeft zijn president te steunen in tijden van crisis en oorlog.