Vrede is verder weg dan ooit

Regeringsleiders nemen met grote regelmaat risico’s. Sommige zijn zo groot dat zij hun eigen ondergang inluiden. De wereldgeschiedenis zit overvol met voorbeelden. Napoleon overleefde de expeditie naar Rusland. Zijn leger werd verslagen, in puin geschoten, vernietigd. Hitler zou het beter doen. Maar nee, de nederlaag was totaal. Saddam Hoessein viel in augustus, 1990 Koeweit binnen. Uiteindelijk vond hij de dood.

Het hoeft niet altijd een oorlog zijn . Een dief kan zomaar zijn buit verspelen als hij een stap in de verkeerde richting zet. Een arts kan een verkeerde inschatting maken, een voetballer  een strafschop veroorzaken, een schipper zijn boot verspelen.

Niets menselijks is de risiconemer vreemd. De Amerikaanse president Trump zal  hebben nagedacht voordat hij besloot Jeruzalem als hoofdstad van Israёl te erkennen en de ambassade er te vestigen. Hij heeft het zijn kiezers trouwens beloofd. “Ik zie het als een noodzakelijke stap voor de vrede”, voegde de president er gisteren nog aan toe.

Helaas, de wereld denkt er anders over. De Europese Unie is bezorgd. Een woordvoerder verklaart dat de erkenning van Jeruzalem de verkeerde volgorde is in het vredesproces. De Arabische Liga is geschokt. De Palestijnen zijn woedend en beloven strijd, demonstraties, protest. In Gaza verbranden de bewoners Amerikaanse vlaggen. Er wordt wraak gezworen.

Natuurlijk zijn veel Israёliers blij. Het is lang geleden dat hun beschermheer zo openlijk zijn vriendschap heeft getoond. Intussen maken zij zich op om het protest te weerstaan. De VS mag Jeruzalem als hoofdstad van Israёl erkennen. Het risico dat president Trump neemt, is groot. Vandaag is de vrede nog verder weg dan zij gisteren al was.