Westen doet veel, maar niet genoeg

De oorlog duurt al meer dan twee weken. De bevrijdingsactie van het Russische leger blijkt vanaf de eerste dag een farce. Een contradictio in terminis. Immers, een dictatuur bevrijdt niet. Het dwingt, legt zijn wil op. Wee degenen die tegengas geven.

“Het gaat niet om Oekraïne, de democratie is in gevaar”, herhaalt de Oekraïense president Zelenski voor de zoveelste maal. Het zwaar getekende gezicht toont een leider die weet waarvoor hij vecht. Die zelfde leider zal ook teleurgesteld zijn.

Immers, Zelenski’s bondgenoten doen niet wat hij wil. Een Derde Wereldoorlog willen zij niet op hun geweten hebben. De Verenigde Staten is tegen een No Fly Zone . Ook zet het een streep door het  voorstel om Polen F16-straaljagers te leveren in ruil voor Migs waarover Oekraïne dan de beschikking moet krijgen.

De Europese Unie aarzelt. “Oekraïne behoort tot de Europese familie”, verzekert premier Rutte.  Maar een versneld lidmaatschap zit er niet in.

Oekraïne vecht en lijdt. De Russische president Poetin is vastbesloten zijn droom waar te maken. Rusland moet weer een grote mogendheid zijn. Oekraïne hoort erbij, mag geen NAVO-lid zijn.

Stukje bij beetje trekken zijn soldaten de teugels aan. Er vallen bommen. Raketten doen hun vernietigende werk. De havenstad Marioepol is omsingeld en ligt onder vuur. Vliegvelden raken onklaar. Honderden doden vallen. Oekraïne meldt dat gemaskerde mannen de burgemeester van Melitopol hebben ontvoerd. De druk op Kiev wordt almaar opgevoerd.

Toegegeven, het Westen is eensgezind, weet als representant van vrijheid en democratie wie de vijand is. Ook vangt het vluchtelingen ruimhartig op, levert wapens, legt sancties op. Doet alles om Rusland in het economische hart te raken. Het is alleen niet genoeg.