Buitenland
Aanval op Oekraïne schiet niet op
De Russische president Vladimir Poetin heeft het moeilijk. De aanval op het buurland Oekraïne loopt niet zoals gedacht. Hij heeft toch flink wat raketten afgeschoten. De grote steden zijn omsingeld en liggen zwaar onder vuur. Maar het schiet niet op. De Zelenski-kliek wil zich niet overgeven. En nu worden steeds meer Russische moeders ongerust. Er is protest. Het Westen zet de wereld op tegen zijn land.
Oekraïne wordt geen NAVO-lid
De Oekraïense president Zelenski erkent dat zijn land geen lid van de NAVO wordt. Eerder weigerde hij een dergelijke toezegging richting Rusland te doen omdat een soevereine staat het recht heeft de eigen koers te bepalen.
Toch is het de vraag of Zelenski’s concessie in Moskou veel indruk maakt. Weliswaar geeft de Oekraïense regering toe aan een belangrijke Russische eis, het hoeft niet te betekenen dat zij van zins is zich te voegen naar de politieke wil van het buurland. Zij wil de eigen koers blijven bepalen.
Angst is een slechte drijfveer
Voor het Russische regime verloopt de oorlog in Oekraïne allesbehalve naar wens. Al bijna drie weken probeert het de democratische buurstaat tot een onvoorwaardelijke overgave te dwingen. Daarbij schuwt president-dictator Poetin weinig middelen. Met als gevolg, duizenden doden, talloze gewonden, verwoeste steden, oorlogsmisdaden aan de lopende band. “En het kan nog erger”, dreigt hij.
Russische president heeft haast
Alles voor het grote doel, een groot Russisch rijk dat vrees inboezemt. De Russische president Vladimir Poetin is gewetenloos, niets ontziend, meedogenloos. Groot geworden in de geheime dienst heeft hij zich vereenzelvigd met de methoden van zijn voormalige werkgever. Dictator is hij al. Misschien kan er nog iets bij. Opponenten, concurrenten moeten worden uitgeschakeld. Tegenspraak duldt hij niet. Voor een moord schrikt hij niet terug.
Westen doet veel, maar niet genoeg
De oorlog duurt al meer dan twee weken. De bevrijdingsactie van het Russische leger blijkt vanaf de eerste dag een farce. Een contradictio in terminis. Immers, een dictatuur bevrijdt niet. Het dwingt, legt zijn wil op. Wee degenen die tegengas geven.
“Het gaat niet om Oekraïne, de democratie is in gevaar”, herhaalt de Oekraïense president Zelenski voor de zoveelste maal. Het zwaar getekende gezicht toont een leider die weet waarvoor hij vecht. Die zelfde leider zal ook teleurgesteld zijn.