Politiek
De revolutie is begonnen
New York heeft een nieuwe burgemeester. Na drie termijnen miljardair Michael Bloomberg, wilden de inwoners wat anders. Dus mag de Democraat 52-jarige Bill de Blasio het vier jaar proberen.
Bill de Blasio is een kleurrijk man. Twee meter lang. Hij heeft een zwarte vrouw, een zoon met Afrokapsel en een prachtige dochter.
Maar dat is nog lang niet alles. De Blasio is links. Wat heet, hij is bekend vanwege zijn communistische sympathieën. Ook heeft hij een voor meer gewone mensen leefbaarder New York beloofd. Nog erger, hij wil de belasting verhogen.
Die Bill de Blasio is dus burgemeester van New York, de grootste stad van de Verenigde Staten. De stad van Wall Street, van de macht en van het geld. De stad waarvan zoveel Nederlanders dolveel houden. Onthoud de dag, 6 november 2013. De Amerikaanse revolutie is begonnen.
Een buitenbeentje in het bestuur
“Praktisch ingesteld, oplossingsgericht. Een eigengereid man”. Wie de beschrijvingen doorploegt van drs. Ton Hooijmaijers, VVD’er, ex-gedeputeerde van de provincie Noord-Holland, kan maar tot één conclusie komen: vriend en vijand, ex-collega’s, partijgenoten, vrienden en politieke concurrenten zijn het roerend eens. Drs. Hooijmaijers was altijd al een buitenbeentje, een exceptioneel geval in het openbaar bestuur.
Diezelfde drs. Hooijmaijers staat deze week wel voor de rechter. Justitie beschuldigt hem van fraude, omkoping, het witwassen van geld, valsheid in geschrifte. Dat soort dingen. “Onzin. Niets van waar. Onschuldig natuurlijk”, zal zijn advocaat pleiten.
Wie weet. De Nederlandse rechtsgeschiedenis leert dat het makkelijker is beschuldigingen tegen topbestuurders te uiten dan te bewijzen. Het NRC Handelsblad kent dan ook geen vergelijkbare zaak. “Nooit moest zo’n hoge bestuurder zich verantwoorden voor corruptie”, schrijft de krant.
Maar kijk, dat is nou mooi nieuws. Een opkikkertje dat Nederland goed kan gebruiken in deze sombere tijden. Immers, drs. Hooijmaijers is de uitzondering die de regel bevestigt. Of hij nu schuldig is of niet. De karakterbeschrijvingen spreken voor zich. Dat justitie juist hèm eruit pikt, bewijst hoe brandschoon het bestuursapparaat is.
‘HET LAND IS VOL’! IS HET ANTWOORD
Waarom houden wij eigenlijk mensen tegen aan de grens? Waarom mogen alleen vluchtelingen erin die kunnen aantonen dat hun leven wordt bedreigd in het land van herkomst vanwege politieke redenen? “Het land is vol”! is al gauw het antwoord. Te veel burgers zijn bang dat nieuwkomers hun plekje overnemen. Vanwege de aanzuigende werking. Als de grenzen open zijn, kloppen ze met miljoenen aan de deur. Om Nederland, Nederland te laten blijven.
Afin, er zijn genoeg argumenten om als overheid voorzichtig te zijn met het toelatingsbeleid. Het heeft iets met cohesie van de samenleving te maken. Maar doorslaggevend is dat burgers stemmen zijn, en zonder stemmen winnen partijen nu eenmaal geen verkiezingen.
Dus laat de overheid zich al gauw leiden door de gevoelens van de burgers die zich bedreigd voelen in hun bestaan. Nieuwkomers spreken een andere taal, houden er andere gewoonten op na, zijn tevreden met minder en bouwen rechten op die geld kosten. Alleen echte vluchtelingen mogen mondjesmaat het land binnenkomen.
Maar zo simpel is de praktijk nu ook weer niet. De barrières worden steeds hoger. Asielzoekers blijven komen. Mensensmokkelaars kunnen goud verdienen. Zinkt er een boot met 300 Afrikanen, komen er drie boten voor terug. Bovendien vormen burgers allesbehalve een gesloten front.
Het schuldgevoel is nooit ver weg. Er zijn altijd mensen die zich inzetten voor het onrecht dat zij zien. Op school, in de buurt, bij vrienden. Wie niet kent een gezin zonder de juiste papieren voor wie hij/zij bereid is in de bres te springen?
Ook de vrije markt werkt niet bepaald mee. Ondernemers zijn op zoek naar de laagste kosten. De factor arbeid is daarbij van cruciaal belang. Het Europa zonder grenzen en de euro horen er allemaal bij.
Waarom gaat het in Duitsland zo goed? De liberalisering van de markt in combinatie met de lage lasten voor het bedrijfsleven en de aanwezigheid van een vooruitstrevende maakindustrie worden het meest genoemd.
De Amerikaanse econoom Krugman schrijft in The New York Times van 4 november een verhelderend stuk. Het land profiteert van de crisis door het aanhouden van enorme handelsoverschotten en een goedkope munt, de euro.
De burgers bepalen de verhoudingen in het parlement. Het bedrijfsleven heeft het geld en weet zich zwaar verankerd in de machtsstructuren. Misschien met uitzondering van de SP, kiezen alle partijen in dit land voor het liberaalkapitalistische model.
Dat betekent, vrij baan voor het bedrijfsleven, lage lasten, goedkope arbeidskrachten. Geert Wilders mag zichzelf overschreeuwen, Europa verketteren, de oudjes een gouden toekomst beloven, daarin onderscheidt hij zich niet van de anderen.
Het is de verdorvenheid van de hedendaagse politiek. Noem het een contradictio in terminis. Het is in elk geval een dilemma. Misschien helpt het als we de hypocrisie onder ogen zien. Hoe het zij, grootse idealen vormen de Europese unie. Vrijheid, vrede, welvaart zijn de pijlers. Democratie. Grootse idealen staan aan de basis van elke politieke partij.
Maar nu is het crisis, en praten de partijen angstige kiezers naar de mond. “Nederland is vol. Asielzoekers zijn gelukzoekers”. Intussen doen zij het andere en zetten zij alles op de liberaalkapitalistische kaart.
De Verenigde Staten van Amerika staat model. Miljoenen illegalen, Mexicanen vooral, werken voor de blanke grootgrondbezitters, de ondernemers en wat niet zij. Die Mexicanen houden de lonen laag. Intussen is een 1125 kilometer lang hekwerk geplaatst langs de Amerikaans-Mexicaanse grens.
“Om terroristen tegen te houden”, aldus het officiële verhaal. Het echte doel is het stopzetten van de immigrantenstroom. Intussen blijven de Mexicanen komen. De ondernemers vinden het prima want zo kunnen zij de arbeidskosten drukken.
Hier is het niet anders. “Geen gelukzoekers in Nederland”, straalt premier Rutte uit. Tegelijk wil hij ruim baan voor het bedrijfsleven. De kosten moeten omlaag en daarmee de lonen, Duitsland en Amerika achterna.
Bollenkwekers hebben liever hardwerkende Polen dan mopperende Nederlanders. Natuurlijk geven de Afrikaanse gelukzoekers niet op, en blijft de economische wet onverminderd van kracht: Hoe groter het aanbod in relatie tot de vraag is, hoe lager de prijs.
Een D66-publiciteitsstuntje
Tweeёnvijftig procent van de Brabanders voelt zich meer Brabander dan Noord-Brabander, heeft D66 laten uitrekenen. Dus stelt de fractie in de Provinciale Staten een naamsverandering voor. Noord-Brabant moet Brabant worden. De kosten van het grapje schatten de Democraten op 300.000 euro.
De D66-Statenfractie telt vijf leden. Alleen daarom is het al de vraag of het voorstel serieus bedoeld is. Vermoedelijk betreft het een publiciteitsstuntje. Maar toch, voordat je het weet gaat het een eigen leven leiden.
Ik wil dan ook op deze plaats laten weten tegen de naamsverandering te zijn, al heb ik de hoop nog niet opgegeven dat Nederland en Belgiё zich nog eens zullen verenigen. En Brabant weer Brabant kan worden.
Hiervoor ruzieden we om het lied
Het Amerikaanse zakenblad Forbes heeft de Russische president Vladimir Poetin uitgeroepen tot de machtigste man van de wereld. Onzin natuurlijk. Maar toch, een feit is dat zijn invloed verder reikt dan Rusland.
Nederland weet ervan mee te praten. Vandaar, de vriendschap die wij ondanks enkele incidentjes blijven koesteren voor de leider van een land, zo’n 2000 kilometer ver weg. Een dictator nota bene die zo bang is dat hij iedere tegenstander uit de weg ruimt. En bereiden koning Willem-Alexander en zijn Maxima zich voor om met Vladimir in het Kremlin op die vriendschap te toasten.
Hiervoor hebben we trouwens een fantastisch feest gevierd. Geruzied over het koningslied, massaal het droomboek aangeschaft.
Nù kan de koning laten zien dat hij de titel, ‘Belangenbehartiger van het Zakenleven’ waard is. Mag hij de laatste oneffenheden tussen Nederland en het zoveel grotere Rusland wegpoetsen. Zodat de economische belangen definitief uit de gevarenzone komen, het bedrijfsleven weer rustig ademhalen kan en de Olympische sporters onbezorgd in Sotsji sporten kunnen.
Intussen wachten 30 Greenpeace-activisten in een ijskoude Russische gevangenis op hun proces. Maar daar hebben we Maxima dan weer voor. Zij zal met haar bedwelmende charme Vladimir op de knieёn brengen.
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, Vladimir Poetin, president van Rusland, machtigste man de wereld! ….Laat me niet lachen.