‘Grens 1948’ komt akelig dichtbij

Vrede is het geenszins. Israёl en Hamas hebben de strijdbijl op 26 augustus opzij gelegd, de oorlog woedt voort, heviger nog, ook al is het op een ander niveau. Alsof de Palestijnen een beslissend offensief hebben ingezet, op weg naar de onafhankelijke staat Palestina.

In 51 dagen mag het Israёlische leger Gaza tot puin hebben gebombardeerd, een overwinning lijkt verder weg dan ooit. Wel is de regering-Netanyahu erin geslaagd de critici het wapen in handen te geven waarop velen niet eens zo stiekem hebben gewacht. Meer dan 2100 doden, een miljardenschade waren al moeilijk aan de internationale gemeenschap te verkopen. De bouw van steeds weer nieuwe woningen in Oost-Jeruzalem maken het welhaast onmogelijk.

Vrijwel alleen staat Israёl, nu. Zelfs Amerika wordt wat ongeduldig, al is het maar doordat het de steun van de Arabische landen nodig heeft in de oorlog met de Islamitische Staat. In elk geval komt de grens van vóór de Juni-oorlog van 1967 akelig dichtbij. Zweden heeft Palestina erkend. In het Verenigd Koninkrijk stemde een meerderheid van het Lagerhuis ook vóór.

Nederland is zo ver nog niet, maar wie zijn oren te luisteren legt, de kranten leest, zich op het internet beweegt, weet dat ook hier de kritiek scherper wordt. Genoeg mensen die het nu wel hebben gehad met de joden en Israёl zien als een historische vergissing. De Holocaust komt hen zo langzamerhand de neus uit. En 4 mei hoeft eigenlijk ook niet meer.