Aarzelend Westen ‘helpt’ Poetin
Krijgt Poetin toch gelijk? De Russische president heeft altijd gezegd dat het Westen te soft, te verdeeld is. Niet in staat is als eenheid te blijven opereren tegen zijn Russische strijdkrachten. Na twee jaar lijken die in elk geval klaar voor een allesbeslissend offensief. En het Westen brengt het (nog steeds) niet op om Oekraïne de steun te geven die het verdient. Die het niet kan missen.
De Oekraïense president Zelenski leek in elk geval zijn geduld te verliezen na een Russische drone-aanval op Charkiv waarbij vijf burgers de dood vonden. “Mijn land heeft dringend een betere luchtafweer nodig. De aarzeling in het Westen is onaanvaardbaar”, verklaarde hij.Gaat Rusland dan toch winnen? Als Poetin geloofd kan worden, hebben zo’n 100.000 soldaten een contract getekend. Bovendien zouden bijna 20.000 vrijwilligers zich gemeld hebben na de aanslag op de concertzaal Crocus City Hall in Moskou. “Om de 133 slachtoffers te wreken”, wil het Russische verhaal.
Het zal! Met leugens komt de Russische dictator al meer dan 25 jaar weg. Na de openingsaanval van februari 2022 op het zogenaamde Nazibewind sloegen de Oekraïense strijdkrachten hard terug. Dankzij de Westerse hulp aan materieel, wapens, tanks, munitie wisten zij niet alleen de Russen te beletten om Kyiv te veroveren, maar ook Charkiv, Cherson en een flink stuk van de Donbas te bevrijden.
Waarop Rusland zich herpakte. Het leger groef zich in, bombardeerde Oekraïense steden, vuurde raketten af, vernietigde voorzieningen, moordde, martelde en plunderde. Kortom, de speciale militaire actie zou een slijtageslag, een uitputtingsoorlog worden.
Intussen krijgt Oekraïne het steeds zwaarder, ondanks incidentele successen. In de Zwarte Zee bijvoorbeeld.
Tegelijk bidden en smeken president Zelenski en zijn ministers het Westen om de noodzakelijke hulp. Maar in de Verenigde Staten weigert de Republikeinse partij al maanden groen licht te geven voor een hulppakket ter waarde van 65 miljard dollar. Alles haalt de partij van Donald Trump uit de kast om de Democratische president Biden in het stof te doen bijten. Oekraïne? Ach!
Ook Europa maakt weinig haast. In een democratie zijn er altijd vóór- en tegenstanders. Er is veel discussie. Regeringen zijn voorzichtig. Bovendien zijn er de zogeheten Poetinvrienden die de besluitverlening zoveel mogelijk traineren. Vanzelfsprekend is het Hongarije van Orbán één van hen.
Vijfenzeventig jaar bestaat de NAVO. Het had gisteren een feestdag moeten zijn. Maar boven de Brusselse lucht hingen donkere wolken. Een steunfonds kan een oplossing zijn. Misschien, want ongetwijfeld gaat Hongarije daar weer vóór liggen.