Al die opwinding om niet

Hoe zaten ze er gisteravond bij, de drie commissarissen, baron drs. R. van Slingelandt van ABN Amro, drs. L. van Wijk van Aegon en drs. H. Breukink van ING? Welnu, de heer Van Slingelandt had veel weg van de geslagen hond. Van Wijk en Breukink straalden hooghartigheid uit, het absolute gelijk in de wetenschap dat de markt op hun hand was.

VVD-fractieleider Halbe Zijlstra hoopte nog dat de financiёle woordvoerders tijdens de hoorzitting over de beloningen voor topbestuurders bij ABN Amro en financiёle instellingen in de Tweede Kamer niet met scherp zouden schieten.

“Immers”, aldus de VVD-fractieleider in het programma Buitenhof, “de bankiers hebben misschien wat overvraagd. Je kunt het hun nauwelijks euvel duiden. Zo werkt het nu eenmaal in die wereld. Het is de cultuur. Bovendien verdienen de bankiers ons grootste respect. We hebben hen nodig. Er zijn er niet veel”.

Met scherp schoten de Tweede Kamerleden nauwelijks. Wel gingen bijna alle vragen richting ABN Amro, de veroorzaker van de beloningencommotie. De president-commissaris van De Bank antwoordde eerlijk en beleefd, terwijl het zweet hem aan alle kanten uitbrak. Maar ook hij bezwoer dat het niet anders kon. De markt dwong hem ertoe. Hij handelde in het bankenbelang.

Werelden van verschil. “We zitten ver onder het gemiddelde. Alleen zo kunnen we de juiste mensen aantrekken”, betoogden de drie commissarissen.

Arme politiek. Al die opwinding om niet. Want zoveel is wel duidelijk, de bankiers hebben geen boodschap aan Den Haag. Zwaarder geschut is nodig dan een hoorzitting en een debat met de minister van financiën.