Column Sjonk Ritmeester

Alleen de waarheid van Poetin telt

“De kruisraket is van Oekraïne. De aanslag op het treinstation van Kramatorsk is een provocatie. Wij vallen geen burgers aan. Rusland treft geen blaam”. De officiële reactie vanuit het Kremlin kan weinigen verrassen. Het is de waarheid van Poetin die telt.

De machthebber in het Kremlin is een meester in het verdraaien van de feiten. Het Poetinregime toont elke dag dat de 21ste eeuw ongekende mogelijkheden biedt. Een onderzoek naar de raketaanval op het station van Kramatorsk zal zeker plaatsvinden. De conclusies kunnen nog weken op zich laten wachten. Intussen heerst de leugen. “Oekraïne heeft geen bestaansrecht. Daar wonen louter fascisten”, beweert de Russische president.  Arme Vladimir Poetin, hij liegt niet alleen. Hij voelt zich niet naar waarde geschat. Immers, hij mag dan president zijn, hij is het van een land dat zich niet meten kan met het vroegere tsarenrijk, niet met de machtige Sovjetunie, niet met het Rusland van zijn dromen. En dat vindt Poetin heel oneerlijk. Daar heeft hij slapeloze nachten van.

Dus begint Poetin oorlogen die geen oorlogen genoemd mogen worden. Overal zijn er wel Russen die zich onderdrukt voelen. In Tsjetsjenië, Georgië en Moldavië  herstelt hij op zijn manier de orde. Met de annexatie van De Krim verovert hij de harten van de echte Russen. Immers, De Krim zou net als Oekraïne Rusland toebehoren.

Maar dan gaat er iets mis. Oekraïne kiest zijn eigen leiders. Een opstand van de zogeheten separatisten In de Donbasregio loopt vast.  De hulp van het Russische leger bleek onvoldoende om een beslissing te forceren.

Arme, arme Poetin. In februari snelden zijn soldaten de bewoners van Oekraïne te hulp. Zij omsingelden de grote steden en probeerden de Oekraïense president Zelenski te pakken. Zij verjoegen miljoenen burgers, vernietigden gebouwen, objecten. Zij moordden, plunderden en verkrachtten.

Arme Poetin. Niets lukte. Hij voelt zich miskend.  Toch moet en zal hij de leider zijn van het Rusland van zijn dromen.  In die dromen is hij blijven geloven. Hijzelf zal niet gauw wakker worden. Maar er komt een moment dat van zijn Rusland niets overblijft.

Bent u het eens met de schrijver? Of juist niet? Geef uw mening!

De Krant met een Mening