America First blijft rode draad

Zes maanden geleden is hij gekozen. Bijna drie maanden heeft hij het voor het zeggen. En nóg staat je verstand erbij stil. Hoe kan die man ooit president zijn geworden van het machtigste land van de wereld? ’America First’, is van meet af aan het parool. Geen kiezer kan beweren dat hij het niet geweten heeft.

Gisteren werd de wereld opgeschrikt.  Bij een luchtaanval op de Syrische stad Khan Sheikhoun vielen dinsdag 72 doden als gevolg van een zenuwgas. Volgens de Syrische oppositie is het leger van president Assad verantwoordelijk voor de gifgasaanval. Volgens Rusland is het gas vrijgekomen als gevolg van een voltreffer op een wapenopslagplaats. Vandaag nog komt de Veiligheidsraad op verzoek van Frankrijk en Groot-Brittanniё in een spoedzitting bijeen om de weerzinwekkende daad te bespreken.

In een eerste reactie sprak de woordvoerder van het Witte Huis, Sean Spicer, van een verschrikkelijke daad om tegelijk te wijzen op de verantwoordelijkheid van de regering-Obama die besluiteloos en zwak was opgetreden tegen het regime-Assad.

President Trump zelf liet zich niet uit over mogelijke Amerikaanse stappen. “Wel ben ik van standpunt veranderd bij het zien van al die dode, onschuldige kinderen, onschuldige baby’s. Alle rode lijnen zijn overschreden. Verder ben ik president van de Verenigde Staten, niet van de wereld”, voegde hij eraan toe.  Waarmee hij zijn vriend Poetin een vrijbrief geeft om in Syriё op zijn manier orde op zaken te stellen.

Intussen klagen Europese politici  over de onvoorspelbaarheid van de Amerikaanse politiek. Toegegeven, de degradatie van de reactionaire veiligheidsadviseur Steve Bannon kwam onverwachts. Maar de klacht  slaat nergens op. Met of zonder Bannon. Ingrijpen of niet. Donald Trump laat zich leiden door  zijn impulsen die hij ‘America First’ noemt.