Bang voor de Amerikaanse debatten

De strijd om het Amerikaanse presidentschap nadert een hoogtepunt. Over het algemeen wordt gedacht dat de drie geplande debatten een belangrijke rol gaan spelen bij de uiteindelijke keuze van de kiezers.
Dat wordt dus spannend…. Bovendien gaat het waarschijnlijk boeiende televisie opleveren waarbij de analyses van experts bepalend kunnen zijn.
Waarom ben ik dan toch bang om te kijken?

Het leek zo overzichtelijk: twee kandidaten, historisch bijzonder, want voor het eerst een vrouwelijke kandidaat.
En wat voor een vrouw: Hillary Clinton gepokt en gemazeld tijdens het presidentschap van Bill, als vrouw, echtgenote en belangrijk voor hem al het ging om thema’s zoals gezondheidszorg, emancipatie, etc. Later, na diverse enerverende jaren, presidentskandidate die het aflegde tegen Barack Obama, maar wel minister van buitenlandse zaken die het uitstekend deed. Ongetwijfeld zullen de meningen daarover verschillen, maar wat ik wil zeggen: ongeschikt is ze niet. Ze is er klaar voor, bereidt zich goed voor, wordt gerespecteerd, en lijkt een prima keuze van de Democratische Partij. En daar tegenover Donald Trump, een man, wat mij betreft te erg voor woorden. Ik kan niet aanzien hoe hij hele bevolkingsgroepen diskwalificeert, schoffeert en van mening is dat hij denkt te mogen zeggen wat hem maar voor de mond komt.

Juist daar ontstaat mijn angst: hoe kan het toch dat iemand die alleen maar zogenaamd claimt te zeggen wat de “gewone” man denkt of zou willen zeggen, weg kan komen met zulke taal, beledigingen, non-issues, zonder noemenswaardige kennis van zaken (behalve van zijn eigen zaken, en dat moet je dan blijkbaar weer niet onderschatten) presidentskandidaat wordt.

Het vreemde is dat er naar mijn mening een patroon is dat zich niet beperkt tot Amerika: overal ter wereld staan leiders op die zich machtig weten te maken, ondemocratisch zijn, discriminerende taal bezigen, vaak ook nog corrupt zijn, gewelddadig, machtsbelust en noem maar op. Moet ik de voorbeelden noemen?
Waar er nog gestemd kan worden, verkrijgen ze blijkbaar toch voldoende stemmen om een serieuze kandidaat te zijn en aan de macht te komen..

Zou het ooit anders geweest zijn? Ik denk het.Aan de andere kant weet ik dat er altijd regimes zijn geweest die zich op of een andere manier te buiten gingen aan buitengewone misdaden maar toch gesteund werden door grootmachten. Puur eigenbelang natuurlijk, in plaats van te zorgen voor niet corrupte, democratische regeringen die een land werkelijk verder willen brengen.
Moet ik de voorbeelden noemen?

Wat maakt het dan nu zo beangstigend? Amerika is het machtigste land ter wereld maar toont verschillende gezichten,zowel in de binnenlandse als in de buitenlandse politiek. Die macht is in handen van Obama zorgvuldiger gebruikt dan door zijn voorganger. Maar ook hij heeft onvoldoende om kunnen buigen en lang niet overal het krediet gekregen dat nodig is om echte verandering te bewerkstelligen. Treurig is ook dat juist nu het “black lives matter” zo hard moet worden bevochten en dat de armoede in Amerika zo groot is. Amerika, het machtigste land ter wereld, is in sommige facetten bijna een derde wereld land geworden.
Het worden verkiezingen die ook hun weerslag gaan hebben op Europa, inclusief Nederland. Om al deze redenen heeft Amerika, heeft de Wereld misschien zelfs, een kundige Amerikaanse president nodig.
Het maakt mij bang dat het in de debatten die de kandidaten gaan voeren niet gaat over hun beleid, hun plannen, maar dat ze het vooral over elkaar gaan hebben en dat daarmee nog meer kiezers zich af gaan keren van het establishementen een keuze maken voor een zo duidelijk verkeerde kandidaat.

Ik weet wel dat het lastig is als je geen Amerikaan bent om alles goed te kunnen bevatten: er is zo veel mis, en je kunt niet alleen maar blijven denken in clichés over wat wel en niet zou moeten.
Ook de cynici in Nederland hebben veel kritiek op Hillary Clinton en gaan daarmee gemakkelijk voorbij aan haar kwaliteiten. Ze bespreken liever haar karakter, dat ze misschien niet zo aardig is, niet spontaan, of wat dan ook. Of zij de gedroomde kandidaat is? Dat weet ik niet – maar ik denk dat ze het kan en altijd veel beter is en het meer verdient dan Donald Trump. Tijdens de verkiezingen gaat het vooral over presentatie, over uiterlijkheden en dan gaat het dus over een lelijke oudere man, met een lelijk karakter die lelijke dingen zegt over een vrouw die wel degelijk van zich af kan bijten, maar misschien toch niet opgewassen is tegen dit ongekende geweld.
Dat maakt me bang, en ik denk dat ik het  geweld dat los gaat barsten in die debatten niet kan aanzien.

Hanneke Ritmeester