Bouw een ouderenwoonpark

“Weer alle oude knarren van het televisiescherm. Houd ze tegen. Stuur ze weg”, smeekte een briefschrijver. De Telegraaf, Krant van Wakker Nederland, wilde daar wel een item van maken. Dik 300 reacties meldde de website. Voors en tegens hielden elkaar, schat ik, in evenwicht.

Maar ik begrijp de briefschrijver wel. Ouderen houden vernieuwing tegen. Ouderen zijn zeuren, niet leuk om naar te kijken. Vaak kaal en brildragend. Ze luisteren niet. Ze zijn zo verdomde eigenwijs, en snappen niet dat hun tijd voorbij is.

Daarom juich ik ook de crisis toe. Vind ik het prima dat bedrijven hun deuren dichtgooien, heb er geen moeite mee dat ze naar elders vertrekken. Ben dolblij met de hervormingen op zorggebied, want alleen zo krijg je die kostenposten eruit.

Mijn hemel, voortdurend moet ik op mijn hoede zijn, voor de zoveelste scootermobiel die me overhoop dreigt te rijden. Voor de rollator die niet opzij wil gaan. Ze zijn werkelijk overal, en weigeren één strobreed toe te geven. Ik erger me werkelijk kapot. Wie, onder de vijftig leest er nou nog een krant? Een boek? Hoeveel bomen hebben we voor die vastgeroeste gewoonte niet moeten kappen, ja, hele bossen vernietigen?

Voor mij hoeven de oudjes niet dood. Ik gun iedereen een lang leven. Ik pleit wel voor de aanleg van ouderenwoonparken, diep in de bossen. Bouw een eiland op zee. Is goed voor de werkgelegenheid. Daar kunnen ze dan racen en rossen met die mobielen, rollateren, zeuren, kranten lezen zolang ze maar willen. Laat ze daar hun eigen radio- en televisieprogramma’s verzorgen. Als ik John de Mol was, wist ik het wel. De naam mag hij van me krijgen. Gratis en voor niets: ‘De Grote Ouderenshow’. Of, alternatief: ‘De Grote Begrafenisshow’.

Me dunkt, succes verzekerd. Kan Joop nog een centje extra verdienen. Ik vind sowieso alles goed, zolang ze mijn scherm maar niet vertroebelen.