Brusselmans schrikt van ophef

Herman Brusselmans wil iedere Jood die hij tegenkomt een puntig mes door de keel rammen. Zo boos is de Belgische schrijver over het Israëlische optreden in Gaza. Over de bombardementen, de grote aantallen Palestijnse slachtoffers.

Boos. Kwaad. Niemand ontzegt Brusselmans zijn gevoelens die hij uitte in een column in het Belgische blad Humo.  Toch vindt  Arnon Grunberg het een goede reden om  te stoppen met zijn column. Hij voelt er niets voor om te werken voor een blad dat Brusselmans revisionisme bagatelliseert.Revisionisme. Geen idee wat Grunberg daar precisie mee bedoelt. Vermoedelijk wil hij op niveau reageren. Vermijdt de term antisemitisme en omschrijft Brusselmans emotionele ontlading als een nieuwe zienswijze op de feiten.

Inmiddels heeft de redactie van Humo excuses aangeboden en het omstreden artikel offline gehaald. Maar dat gebeurde pas nadat de European Jewish Association aankondigde een rechtszaak tegen Brusselmans te beginnen voor het aanzetten tot moord.

Eerder wees Humo de kritiek nog van de hand. De column zou een voorbeeld van satire zijn. Brusselmans zelf noemde de kritiek van de pot gerukt. Het zou gaan om vrijheid van meningsuiting, om een denkoefening over hoe hij zou reageren als zijn eigen geliefden de slachtoffers zijn.

Arme Herman Brusselmans. Volgens de adjunct-hoofdredacteur van Humo is de schrijver aangeslagen door de ophef. Het zàl. Maar dat gebeurt nu eenmaal als diezelfde schrijver en de Humo-hoofdredactie ervan blijk geven geen idee te hebben over de historische context.