Cameron terug in Britse politiek
De Britse premier Sunak heeft zijn partijgenoot en voorganger, David Cameron (57), gisteren gevraagd als minister van buitenlandse zaken. Cameron heeft al ja gezegd. Veel Britten toonden zich perplex over de terugkeer van de man die in 2016 verantwoordelijk was voor het Brexitreferendum. En daarmee voor het vertrek van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie.
Voorlopig is het afwachten hoe de Britse kiezer reageert op de onverwachte manoeuvre van de Conservatieve premier Rishi Sunak die onderdeel is van een grotere zogeheten reshuffle. Die zou nodig zijn, al is het maar omdat het ronduit treurig is gesteld met de populariteit van de Britse regeringspartij. Recente peilingen geven aan dat de Conservatieven kunnen rekenen op slechts 25 procent van de kiezers tegen 46 procent voor de socialistische oppositiepartij, Labour.Naar alle waarschijnlijkheid gaat de Britse kiezer pas over ruim een jaar, ergens in 2025, naar de stembus. De Conservatieven hopen opnieuw hun intrek in 10 Downing Street, London, te mogen nemen. Daarentegen zet Labour alles op een wisseling van de wacht. Oppositieleider Starmer denkt daarvoor goede kansen te hebben.
Begrijpelijk dus dat premier Sunak iets wilde ondernemen om het politieke tij te keren. Schandalen en politieke problemen waren er de afgelopen jaren voldoende. In 2019 moest zijn voorganger Boris Johnson zijn functie opgegeven. Nog geen twee jaar had hij kunnen profiteren van zijn Brexittriomf. Leugens over overtreding van de Covidregels waren hem in 2019 fataal geworden.
Johnsons opvolger Lizz Truss hield het nog geen vijftig dagen uit. Ook zij kon vertrekken. Waarop Sunak zijn intrek nam in de Britse premierwoning. Voor de Conservatieven bracht de komst van de voormalige minister van financiën niet het gehoopte schokeffect. Er was te veel gebeurd. De Conservatieven waren te lang aan de macht.
Als een gematigde voorstander van de Brexit kreeg Sunak ook niet de fanatieke Brexiteers mee. Niets hadden de Brexiteers met de Europese Unie. Wel hadden ze mooie dromen over wereldmacht, onafhankelijkheid, een bloeiende economie en de speciale relatie met de machtige Verenigde Staten. Van de EU wilden ze vooral àf. Ongeduld was daarbij troef. Dat leidde tot botsingen en bijna-botsingen. De Ierse grens was een heikel punt.
Met premier Sunak leken de verhoudingen langzaam te normaliseren. De premier begreep dat de Britse kiezer gebaat is bij betere verhoudingen. Misschien daarom overviel hij zijn landgenoten met de benoeming van David Cameron.
Veel Britten waren stomverbaasd. Had Cameron niet het referendum van 2016 in gang gezet, en daarmee de Brexiteers in het zadel geholpen? En dat terwijl David Cameron helemaal niet uit de Europese Unie wilde. Wel wordt hij in de adelstand verheven om lid te kunnen worden van het Britse Hogerhuis.
Zoveel is zeker, de gematigde Remainer Cameron wordt op korte termijn in de adelstand verheven om lid te kunnen worden van het Hogerhuis. En vóór alles is de benoeming een schop tegen het been van de rechtervleugel die vrijwel tegelijkertijd de nieuwe ster aan het Conservatieve firmament zag sneuvelen, Suella Braverman die tot gisteren de minister van binnenlandse zaken was.