Corona biedt Erdogan kansen
Corona houdt de wereld in de greep, al maandenlang. Voor een bepaald soort politici doemen ongedachte mogelijkheden op. De tijd lijkt rijp om oude dromen te verwezenlijken. Van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan, bijvoorbeeld, die iets wil met het islamitische leiderschap. In de Volksrepubliek China bouwt president Xi Jinping geduldig aan zijn levenswerk: Zijn land moet de numero één van de wereld worden. Tegelijk heeft president Vladimir Poetin de Russische bevolking duidelijk gemaakt dat hij nog jaren aan zal blijven.
Eens waren Rusland, China, Turkije machtige rijken, met tsaren, keizers, sultans en alle pracht en praal die daarbij horen. Maar met het begin van de twintigste eeuw waren de drie wereldmachten, rijken in verval. Vijanden drongen op. Oorlogen deden hun vernietigende werk. Revoluties maakten een eind aan eeuwenoude dynastieën. Hele stukken land moesten worden opgegeven.
De vorige eeuw doorstonden Rusland, China en Turkije de moeilijkste perioden. Daarbij is één constante: Wie er ook de leiding had, hij legde zich niet neer bij het verval. Aanvankelijk was de communistische Sovjet-Unie de grote concurrent van de Verenigde Staten van Amerika, de leider van het Westen. Toen viel de Muur en stortte het Sovjetimperium in. De Sovjet-Unie werd in 1991 weer Rusland. China en Turkije trokken zich terug, tijdelijk, om zich voor te bereiden op betere tijden.
Grote rampen heeft China gekend. Maar de communistische partij bestaat nog steeds, terwijl het land zich ontwikkeld heeft tot een serieuze concurrent voor het Westen. Intussen probeert Rusland beetje bij beetje verloren gebieden te heroveren. Nu is Wit-Rusland aan de beurt. Het scheelde niets of dictator Loekasjenko was een unie met het oude moederland overeengekomen.
Turkije overschat zichzelf. Voert dure oorlogen. Ook daar houdt het Covid-19virus stevig huis. Maar evenzo is duidelijk dat president Erdogan streeft naar een groter Turkije. Er zijn kansen, nu de Amerikaanse president Trump vooral met zichzelf bezig is. Zijn grote doel is de verkiezingen winnen. China is ver weg. Irak en Syrië zijn verscheurd. Wel staat Poetin nog in de weg.