Daar waren we niet op bedacht

Soms gaat het razendsnel. Stroomversnellingen, tsunami’s aan opeenvolgende, nooit verwachte gebeurtenissen, revoluties overvallen ons, mensen. Gingen naar bed. Worden wakker in een wereld die we niet kennen. Om na enige tijd erachter te komen dat er toch niet zo heel veel veranderd is.

Neem de Arabische Lente. Denk aan de euforie. Hoe hebben we ons vergist. Moebarak heet nu Abdal Fattah el-Sisi. Denk aan de val van het communisme, de ineenstorting van het Sovjetrijk. Overal kwamen nieuwe regimes. Democratie en vrijheid rukten op. Maar net iets te vaak constateerden we dat oude machthebbers ook de nieuwe waren. Dat veranderingen vooral cosmetisch waren. Dat slimmeriken een aanfluiting maken van de democratie.

Stomverbaasd zijn we, als goed opgeleide Russische soldaten slimme acties uitvoeren in de Krim, in Oekraïne. Hé, dat is nieuw. Daar waren we in het Westen niet op bedacht. Dus speelt president Vladimir Poetin al wekenlang een spelletje met ons. Als de kat die de muis aan zijn staart heeft, hem weer laat vallen, een eindje laat lopen, en hup. Net zolang hij er lol in heeft. Het muisje Krim smaakte naar meer. Waarop hij Oekraïne te pakken nam. Wij kijken toe, lachen besmuikt om de macht die de poes uitstraalt. Doen feitelijk niets.

Ach, wij hebben de muis al opgegeven. Zijn vooral met onszelf en onze belangen bezig, en daardoor zo geobsedeerd dat we niet zien dat de kat alweer andere muisjes in het vizier heeft. Dat de kat het spel zo leuk vindt dat hij van geen ophouden weet. Twintig jaar geleden dachten wij dat de kat een soort vriend was geworden. Genoeg had van de spelletjes. Twintig jaar lang dachten we dat onze wereld fundamenteel veranderd was.