De les van het NRC Handelsblad

Het NRC Handelsblad heeft een les geleerd, en wel van Charlie Hebdo. “Lach ze uit. Maak de symbolen van extremisten belachelijk. Feiten kunnen ze negeren. Aanklachten kunnen ze pareren via de slachtofferrol. Tegen de slappe lach bestaat weinig verweer”.

Geen idee in welke wereld de commentator het afgelopen jaar heeft geleefd. Ongetwijfeld weet hij waarover hij het heeft, maar de les die hij getrokken heeft, is er één die op z’n minst enige uitleg vraagt.

In elk geval zullen niet alle NRC Handelsbladlezers de neiging hebben om in een goede grap hèt wapen te zien waarmee zij extremisten pas echt in het hart kunnen treffen, een jaar na de aanslag op de medewerkers van het satirische weekblad en twee maanden na Le Bataclan.

Want waren het niet de grappenmakers, de spotters, de cartoonisten die hun moed met de dood moesten bekopen, terwijl zij die nog leven, weten dat elke dag de laatste kan zijn?

Maar de les van de kwaliteitskrant betreft niet alleen de radicale moslims. De goede grap lijkt de NRC-commentator ook de beste remedie tegen de neonazi’s. Op 1 januari is het verbod op de verkoop van Mein Kampf opgeheven. Het spreekt voor zich dat hij het daar voor de volle honderd procent mee eens is.

“Een verbod draagt bij tot de glorie van zijn lezer”, weet de commentator zeker. Dat moge zo zijn. Het is een onbewezen stelling, al is het maar omdat de inhoud van het nationaalsocialistische handboek uit-en-te-na bekend is.

Afgezien daarvan, de argumentatie is een gotspe. Wie je met het bespotten van Mein Kampf ook treft, het zijn niet alleen de 21ste eeuwse dwepers met ene Adolf Hitler en diens gedachtegoed.