De Telegraaf, speelbal van markt

De Telegraaf, De Krant van Wakker Nederland, verkeert in zwaar weer. De oplagecijfers kelderen al jaren. Hoofdredacteur Sjuul Paradijs is opgestapt. Ontslagen misschien. Het is een drama mevrouw en meneer. Drukkers beraden zich op acties. Een staking dreigt.

Al maanden gist het op de burelen van de grootste krant van Nederland. Maar wat is groot als de papierenoplage in vijftien jaar met bijna 50 procent is afgenomen. Maar groot of niet, de invloed van de krant is er niet minder om.

Vraag het de SP. Drie maanden voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2012 rekende de partij van Emile Roemer op 30 zetels. Frontaal was de aanval vanuit het hoofdkantoor op de Basisweg in Amsterdam. Vijftien zetels restten.

Vraag het de onderhandelaars van VVD en PvdA na de totstandkoming van het regeerakkoord waarbij een inkomensafhankelijke ziektekostenverzekering was afgesproken. De lezer herinnert het zich wel. De inkomensafhankelijke ziektekostenverzekering is er nooit gekomen. Vraag het Patricia Paay, John de Mol, Johan Cruyff of Mark Rutte.

Vraag het Mark Rutte. Allang geldt politiek commentator Paul Jansen als de best geïnformeerde en invloedrijkste journalist op het Binnenhof. Rechts is de krant. Rechts van het midden. Staat pal voor de vrije markt, is wars van linkse invloeden.

Ach, het is een harde strijd. Directie en redactie vechten elkaar de tent uit. Het gaat om geld, om macht, om invloed, om ongetwijfeld diepgaande verschillen van inzicht. Banen staan op het spel. Zoveel is zeker, de Krant van Wakker Nederland, spreekbuis van rechts Nederland is speelbal geworden.