De twijfels zijn zo redeloos

Vier nachten heb ik niet zo heel veel geslapen. Waarna de ergernissen kwamen, het ongeloof over de cynische en gemakkelijke Nederlandse commentaren die overlopen van twijfels over een vrouw die zoveel weerstanden oproept. Over een vrouw “die”, vat de correspondent van het NRC Handelsblad samen, “wil overtuigen in plaats van te verleiden”.

Alsof dat een diskwalificatie is voor de 68-jarige Hillary Rodham Clinton die nu officieel presidentskandidaat is voor de Democratische partij, in de wetenschap dat verleiden niet eens de helft van het verhaal is. Verleiden kàn, maar alleen indien gericht op het beoogde resultaat.

President Barack Obama verleidt, echtgenoot Bill verleidt, Ronald Reagan verleidde. Verleiders zijn er in alle soorten en maten. Onweerstaanbaar was First Lady Michelle Obama op de Democratische Conventie in Philadelphia. Maar meer dan een middel is de kunst van het verleiden niet. Uiteindelijk gaat het om de kwaliteiten van de kandidaat die hem of haar in staat stellen het publiek te overtuigen.

“Hillary is afstandelijk, te koel, te koud, gesloten, de vrouw van Bill, loopt al decennia mee, mist het juiste timbre in haar stem. De Republikeinen haten haar ”, weten de Amerika-commentatoren. Keurig vermelden ze erbij dat dezelfde Hillary, een vrouw is met een ijzeren wil, vastberaden, ervaren en in het bezit van de noodzakelijke intellectuele capaciteiten om complexe problemen te doorgronden.

Wat de commentatoren vergeten, is dat hun twijfels zo redeloos zijn.