De vraag is best wel relevant
Twee maanden geleden staakte een uitgeputte Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, John Kerry, zijn pogingen Israёl en de Palestijnen dichterbij elkaar te krijgen. Waarop de vijandelijkheden opnieuw uitbraken. Op dik 600 Palestijnse doden staat de teller, nu. Veel kinderen zijn daarbij.
Het Israёlische leger graaft zich in de Gazastrook almaar dieper in. Het vernietigt tunnels, woningen. Alles waar zij wapenopslagplaatsen vermoeden. Niettemin tonen militaire experts zich sceptisch over het succes van de actie Protective Edge. Wat blijkt, meldt onder andere CNN, Hamas heeft niet stilgezeten. De strijders hebben zich bekwaamd in guerrillatactieken.
Het godganse gebied lijkt ondertunneld. Raketinstallaties bevinden zich overal. Raketten reiken steeds verder. De anti-raketsystemen doen hun werk. Maar met de dag neemt de kans toe dat een Hamasraket doel treft. Een inslag bij het vliegveld van Tel Aviv hebben grote luchtvaartmaatschappijen waaronder de KLM doen besluiten hun vluchten tot nader orde te annuleren.
Intussen groeit ook de kritiek op Israёl. Elke oorlog heeft zijn eigen dynamiek. Wat de critici vooral tegenstaat is de blokkade van de Gazastrook. “Het is een misdaad tegen de mensheid. Het land wordt uitgehongerd. Het lijden van de burgers is onbeschrijfelijk”.
De critici zullen er boos om worden. Ik las een brief in de Volkskrant. De vraag is best wel relevant: “Waarom spendeert de Hamasleiding wie weet hoeveel miljoenen om van de Gazastrook een zwaarbewapende vesting te maken, een uitgebreid netwerk van tunnels te graven, raketten te kopen en overal wapenopslagplaatsen aan te leggen, terwijl haar kinderen nauwelijks te eten hebben. Laat staan, dat zij ergens schuilen kunnen”?