VVD heeft het goed aangevoeld

Ze noemen het strategie. In elk geval is er op topniveau over nagedacht en aldus besloten. Doel was de VVD weer stevig rechts te parkeren, de PVV de wind uit de zeilen te nemen, coalitiepartner PvdA voor het blok te zetten. Het ging om heel veel, maar niet om vluchtelingen, om mensen in nood. Want daar rept de partij niet over. Let op het woord asielstromen.

Het Tweede Kamerlid Malik Azmani trapte de bal af in maart van het jaar. De VVD zette een krachtig offensief in en fractieleider Halbe Zijlstra nam het voortouw: “Wij kunnen het niet meer aan. Er zijn er te veel. Het draagvlak neemt af. Er moet een einde komen aan de asielstromen naar Europa toe. Opvang in de eigen regio is de oplossing”.

De media voorzagen een principieel conflict met de PvdA dat het kabinet-Rutte II wel eens zou kunnen opbreken. Sceptici meenden dat het ging om oude wijn in nieuwe zakken. Vertelde oud-politiek leider Frits Bolkestein in de vorige eeuw niet al hetzelfde verhaal?

Intussen zijn we een half jaar verder. De VVD heeft het goed aangevoeld. Het uitgangspunt van de strategie klopt als een bus. Haar kiezer pikt het niet langer. Immers, de asielzoeker neemt zijn baan af, trekt het huis in dat hem toekomt, verkracht zijn dochter. Het besef breekt door dat er niet minder mensen zijn kant opkomen, maar juist méér.

Paniek, wanhoop, ellende maakt zich meester in de VVD-gelederen. Staatssecretaris Klaas Dijkhoff doet zijn uiterste best om opvang te regelen, maar blundert in Oranje. Bittere tranen huilen de prominenten. Vandaag moeten ze opnieuw toezien hoe Geert, het haar iets witter en steviger nog, een ware triomftocht door Nederland houdt, al flyerend, zich koesterend in mensenmassa’s. Terwijl vrouwen en mannen zich liefdevol in zijn armen werpen en plechtig beloven: “Onze stem heb je”.