Unheimisch gevoel borrelt op

Ik dacht niets bij de eerste berichten. Voormalig vicepremier dr. Els Borst was overleden. De politie begon een onderzoek. Ze zal een hartaanval hebben gehad. Een beroerte. Ongelukkig zijn gevallen, veronderstelde ik. Waarop ik me in het schaatssucces stortte.

Maar na vier dagen onderzoek meldde justitie dat een misdrijf waarschijnlijk lijkt. “Een inbreker moet het prominente D66-lid hebben opgewacht. Of anders zal ze hem betrapt hebben”. Dacht ik. Het zit me allesbehalve lekker. Vroeg me af: “Is er dan geen beveiliging in die villabuurt? Geen alarm? Geen politie die een oogje in het zeil houdt”?

Als ik het goed begrepen heb, moet mevrouw Els Borst twee dagen in de garage gelegen hebben voordat een vriendin haar ontdekte. Twee dagen. Niemand die iets heeft opgemerkt. Een woordvoerder van justitie vertelde hoe het lichaam in een lijkzak was gestopt. Ik wilde me er geen voorstelling van maken. Een 81-jarige nog zo statige vrouw die zich zo verdienstelijk voor de maatschappij heeft gemaakt.

Doodslag? Moord? Misdaadverslaggever John van den Heuvel van De Telegraaf sluit een politieke moord niet uit. Een unheimisch gevoel borrelt op.