Echte gevaar is Amerika zelf

Steeds vaker duikt de naam Watergate op, het  schandaal dat in 1972 leidde tot de val van president Richard  Nixon. De overeenkomsten mogen treffend zijn. Zo gaat het om een Republikein in het Witte Huis, een inbraak en onthullingen van The Washington Post. Wat weet de president? is ook nu de kernvraag.

Ach, was het maar waar. Want dit keer staat niet alleen het presidentschap op het spel,  ook is de positie van het land in het geding.  Natuurlijk, de VS is nog altijd de rijkste en machtigste natie ter wereld. Maar dan wel van een wereld die onherkenbaar veranderd is in vergelijking met die van 1972. Het communisme is niet meer, China is de grote concurrent en de radicale islam is een bedreiging voor iedereen.

Ongetwijfeld zal de bulk van het nieuws zich de komende tijd richten op de ontwikkelingen in Washington. In de schaduw zullen andere staten gebruik willen maken om hun positie te verbeteren. Concurrenten nemen posities in,  bondgenoten bezinnen zich. Een afzettingsprocedure gaat maanden en misschien wel langer duren.

Vooral de acties van Rusland zullen nauwgezet gevolgd worden.  De afgezette veiligheidschef  M. Flynn heeft zijn politieke Waterloo al gevonden. Contacten met Rusland zijn hem fataal geworden. Maar wie niet in de regering-Trump heeft goede banden met Rusland? En waarom wilden de Russen zo graag Trump in het Witte Huis?

Het is een zooitje daar in Amerika. En het gaat zoals het zo vaak gaat met een land, zo rijk, zo groot, zo machtig. Het echte gevaar zit in het land zelf.