Een aantasting van de privacy

Veertig camera’s registreren nu al drie weken het schoolleven van elke dag op de scholengemeenschap het Jan Arentsz in Alkmaar. Je krijgt wat je ziet, is de suggestie die daarvan moet uitgaan.

De documentaire bevalt en is met zorg gemaakt. “Het is een aantasting van de privacy”, aldus de meest gehoorde kritiek. Maar dat valt mee, ook al omdat de kijker zomaar het idee heeft dat er afspraken zijn die worden nagekomen, zonder dat het stoort. Ach, twintig jaar geleden maakte de VPRO furore met de serie HAVO 4, een klas apart. Lovend waren de kritieken. Niemand deed er moeilijk over.

Hoe het zij, kijkers, ouders, leerlingen noch docenten hoeven niet ongerust te zijn. Geen moeite met De School. Wat opvalt, is de zorg van de docent voor opnieuw de HAVO- leerling. Zelfs dringt zich het woord toewijding op. De problematiek van de leerling, de onrust in de klas worden uitstekend in beeld gebracht. De kijker leeft mee met de individuele problematiek van de leerling. Wat hij/zij vooral ervaart is de verandering. Hoe anders het toegaat in vergelijking met vroeger.

Natuurlijk is er een verschil tussen het HAVO en het VWO. Kan de harde werker ver komen. Wordt de leerling de vereiste stof bijgebracht. Maar wat De School vooral laat zien, is dat er niets is overgebleven van de oude leerfabriek. Geen rijtjes meer die moeten worden opgedreund. De school van 2014 is een sociaal gebeuren, een ontmoetingsplaats waar leerlingen met medeleerlingen en volwassenen om leren gaan. Sommen maken, woordjes leren zijn een bijproduct. Benieuwd hoe lang staatssecretaris Dekker van onderwijs erover doet om dat proces weer om te draaien.