Een revolutie heeft zich voltrokken

“Staken”, aldus Gerrit van de Kam, de voorzitter van de politievakbond ACP, “mag je het niet noemen”. Van de Kam spreekt over werkonderbreking, collectieve actie. “De overheid moet het voelen. Jammer, als het publiek er last van ondervindt”.

Terecht of onterecht. Intussen is de politie al maanden bezig om haar eisen kracht bij te zetten. Het begon nog zo aardig met het niet-uitschrijven van bekeuringen. “Maar de overheid hoorde ons niet”. Toen wilde zij een dagje strenger controleren op het moment dat de Tour de France langskwam. “Maar de overheid hoorde ons niet”.

Intussen zijn wij, gewone burgers, ervan doordrongen dat politie een moeilijk vak is. Een traumatische ervaring ligt dag en nacht op de loer. Ook weten wij dat de overheid slecht betaalt en de werkomstandigheden te zwaar zijn. Erg boos is de politie over de sigaar uit eigen doos die de overheid haar heeft toegedacht om het arbeidsconflict te sussen.

Vers in mijn geheugen staat de tijd dat arbeiders, leraren, zorgverleners en journalisten het werk neerlegden. Dat het Malieveld vol stond, de politie studenten en zelfs stakende scholieren met de lange lat verjoeg. Maar ach, arbeiders zijn er niet meer. Leraren en zorgverleners menen dat staken geen zin heeft. Een revolutie moet zich hebben voltrokken, al weet ik nog niet precies welke.