Een socialist in het Witte Huis

Misschien is het nieuws te groot. Misschien dringt het belang wat langzaam door. Heeft het journaille het te druk met het Correspondent’s Dinner. Hoe het zij, je zou verwachten dat een gebeurtenis van historische omvang inslaat als bom, leidt tot ronkende analyses, sfeerreportages en rode blossen op journalistenwangen.

En historisch is de klap de 74-jarige Democratische presidentskandidaat Bernie Sanders dinsdag in New Hampshire uitdeelde. Als het al geen knock-out is, de huizenhoge favoriete Hillary Clinton zal boven zichzelf moeten uitstijgen, wil zij overleven en alsnog de eerste vrouwelijke president van de Verenigde Staten worden. Intussen kan het bijna niet anders dat in boze dromen het silhouet opdoemt van ene Barack Obama.

Toch blijft Hillary de favoriet. Bernie mag in Iowa optimaal hebben gepresteerd om in New Hampshire genadeloos toe te slaan. Niet alleen de experts van Nate Silver’s FiveThirtyEight zien vooral obstakels waarvan de belangrijkste is dat Sanders zich presenteert als een onvervalste socialist. Als de man die boven alles de ongelijkheid wil aanpakken, het op zal nemen tegen Wall Street en de rijken tot de orde roepen.

Dat moge zo zijn. De overwinningsspeech van Bernie Sanders kan niet worden misverstaan. De retoriek was onweerstaanbaar, het enthousiasme ongelofelijk. Ongetwijfeld hebben de experts gelijk, maar mij zal het niet langer verbazen als de socialist Bernie Sanders in januari 2016 het Witte Huis intrekt als de 45ste bewoner van het Witte Huis.