Een voorbeeld voor politici

“Hij opereerde ietwat onwennig, een 7,5”, waardeerde de Volkskrantrecensent. Ik heb geen cijfers, maar vind wel dat pro-Zwarte Pieten en anti-Zwarte Pieten, witte en zwarte Nederlanders verplicht moeten worden een voorstelling bij te wonen van Herman Finkers’ ‘Oudejaars ’15’-conference. Tien tegen één dat ze na afloop genezen zijn.

Hoe het zij, dat was lang geleden dat ik een oudejaarsconference heb uitgekeken: Niet bulderend van het lachen, ben ook niet van mijn stoel gevallen en heb evenmin mijn handen stuk geklapt, maar wel met een glimlach die al dóórbrak bij de eerste grap om pas te verdwijnen, lang nadat het doek gevallen was.

Filosofie, Johan Cruyff, Tukkers, negers, Geert Wilders, aanslagen en de taal kwamen langs. Spitsvondig waren de grappen, en heerlijk, heerlijk relativerend. Herman is dus geen Theo Maassen die juist niet relativeert. Geen Hans Teeuwen die mij in een ver verleden tegen het plafond deed springen, zo hard moest ik lachen, al weet ik niet meer of het een oudejaarsconference betrof.

Geen Freek de Jonge voor wie ik de intelligentie mis. Geen Guido Weijers of Jochem Myjer van wie ik helemaal niets vind. Geen Youp van ’t Hek die erg goed moet zijn, laat staan Claudia de Breij die door de VARA is gevraagd om 2016 te doen en dat ontzettend graag wil.

Een rode lijn heb ik niet zo gauw kunnen ontdekken. Misschien overtuigt Herman Finkers daarom des te meer. Zozeer zelfs dat Nederlandse politici er goed aan zouden doen zijn presentatie als voorbeeld te nemen. Want wat de 60-jarige cabaretier met name heel goed doet, is zijn boodschap overbrengen, vriendelijk, relativerend dus, met op juiste moment een goede grap die ook nog eens tot nadenken aanzet.

Ook Finkers’ methode om de aandacht vast te houden, verdient een compliment, al is het maar omdat die methode garant staat voor omhoog schietende populariteitscijfers. Mijn hemel wat wil een beetje politicus nog meer.