Elk verband is zoek, maar …
Ze moet in paniek zijn. Eerst was el presidente overtuigd van zelfmoord. Nauwelijks 24 uur later wist ze zeker dat hij vermoord is. “Ze hebben openbaar aanklager Alberto Nisman doodgeschoten om mijn regering in diskrediet te brengen”. Getekend, Cristina Fernández de Kirchner, president van Argentiniё.
De wereld is een zooitje. De mens is slecht. Dat een schandaal zich openbaart, staat vast. Op 18 juli 1994 liet Ibrahim Hussein Berro een bom ontploffen in het Joodse culturele centrum AMIA in Buenos Aires. Vijfentachtig bezoekers kwamen daarbij om. Er waren meer dan 300 gewonden.
De aanslag op een Joods doelwit was de zoveelste in een reeks. De moordenaar kwam uit Libanon en was lid van Hezbollah. De regering van Iran zou de opdrachtgever zijn. De aanwijzingen waren er allang. Het moest alleen bewezen worden.
Twintig jaar nadien was Alberto Nisman eruit. Meer dan dat, hij toonde aan dat de Argentijnse regering het bewijs tegen de opdrachtgevers verdonkeremaand, in ruil voor mooie oliecontracten. Maandag zou hij in het Congres verschijnen. Die ochtend was hij dood.
President Kirchner wringt zich in talloze bochten. In Iran zijn ze woedend. Een generaal en zes Hezbollah-leden kwamen om toen Israёlische raketten hun konvooi bij de Golanhoogte troffen. Elk verband zal zoek zijn, maar niets moet worden uitgesloten.