Emir wil iets terug voor zijn miljarden

Het was een klein gebaar, maar wel een duidelijk teken van protest. In het voetbalstadion hielden de elf spelers van het Iraanse elftal de lippen stijf gesloten terwijl het volkslied luid en duidelijk klonk. De aanvoerder liet eerder weten dat de toestand in het land niet goed is. Dat de mensen niet blij zijn. Hij dacht met name aan zijn landgenoten die hun leven wagen voor meer vrijheid, voor meer rechten, voor zoiets als democratie. “Politiek en sport moeten zijn gescheiden, hebben niets met elkaar te maken”, beweren de sportbonzen al sinds mensenheugenis. Beweert ook de emir van Qatar.

Intussen weet de wereld allang beter. Politiek en sport hebben alles met elkaar te maken. Weten ook de machthebbers in Iran. Dus toonde de televisie geen beelden van niet zingende spelers.

Denk niet dat Qatar miljarden heeft uitgegeven om zo maar een voetbalfeest te geven, om zo maar de wereld te plezieren. De emir wil iets terug. Enige waardering voor zijn mooie Qatar zou mooi meegenomen zijn. Op z’n minst hoopt hij goud geld aan het WK over te houden.

De wereldvoetbalbond begrijpt de emir. Dus dragen de aanvoerders van de nationale elftallen geen One Love-armband. Een gele kaart hebben zij niet over voor een dergelijke eerbetuiging.

Ook het Iraanse regime begrijpt de emir. Alleen heeft het zijn eigen methoden om elf jonge mannen te belonen die solidair zijn met landgenoten die meer vrijheid en meer rechten willen. Om aan te tonen dat politiek en sport alles met elkaar te maken hebben. Dus nee, naar alle waarschijnlijkheid komen de spelers er niet met een gele kaart vanaf.