En dàt, op maandag 16 oktober

Het was een mooie dag. De zon scheen. Een jas was overbodig, het flauwe zuchtje wind was prima te doen. Voorbijgangers keken vrolijk. Het ijsje smaakte heerlijk. Met 24 graden hadden we een zomerse temperatuur. De fietsbel klingelde vrolijk en jongelui nuttigden hun lunch op de stoep, op het bankje in het park, al lopend, pratend, de werkdag doornemend. Zelfs floot hier en daar een vogel zijn liefdeslied. Het moet een merel zijn geweest. Want mussen zijn er nauwelijks meer. En dàt, op maandag 16 oktober.