En hij aarzelde niet

Liever had hij de verkiezingen ‘gewoon’ gewonnen, en was zo president geworden met de meest verregaande bevoegdheden. Maar Tayyip Erdogan verloor. Nota bene de Koerden veroverden via de Democratische Volkspartij (HDP) 80 zetels in het parlement en voorkwamen daarmee een absolute meerderheid voor Erdogans partij, de AKP.

De verkiezingen dateren van 7 juni. Onderhandelingen over de vorming van een nieuwe regering vorderen nauwelijks, zoals te verwachten was. Vermoedelijk komt Erdogan dat goed uit, en hoopt hij op nieuwe verkiezingen. Maar wat, als de kiezers hem door hebben? Nog meer stemmen geven aan de Koerden? De oppositie steunen die zich ook al gekeerd heeft tegen Erdogans presidentiёle systeem dat alles in zich geeft van een ordinaire dictatuur?

Echt, politiek is ongelofelijk simpel. Erdogan is soenniet. Dus is hij blij met de opstand tegen de sji’itische president van Syriё, Anwar el-Assad. Zelfs gaan er hardnekkige geruchten dat hij het op een akkoordje heeft gegooid met de soennitische IS die de Turken weer als afvalligen beschouwt. Waarna Tayyip Erdogan met lede ogen moest aanzien hoe de soennitische Koerden in Noord-Syriё de opmars van de IS een halt toeriepen.

Toen sloeg IS toe in Suruç waarbij 30 Turkse jongeren omkwamen. “Eureka”, sprong Erdogan een gat in het plafond van het Witte Paleis, Ak Saray, in Ankara. En hij aarzelde niet.