En Oekraïne vecht voor democratie

Ik keek recht in de verblindende avondzon. De dirigent zorgde voor de juiste klanken die horen bij een herdenking, 78 jaar na de oorlog. Zoveel doden. De burgemeester hield een mooi verhaal met mooi gekozen zinnen. Over vrijheid waarop we zuinig moeten zijn. Het was best wel druk. In elk geval was het overgrote deel van de stoeltjes bezet. Het leger, de ouderen, de jeugd, de politiek, de moslims ontbraken niet. Het Rode Kruis was met velen.

De twee minuten waren stil zoals het hoorde. Twee middelbare scholieren droegen hun gedicht voor.  Twintig minuten waren gereserveerd voor het leggen van de kransen. Het orkest sloot de bijeenkomst af met het eerste en het zesde couplet van het Wilhelmus. Nee, het was Land of Hope and Glory dat ik als laatste hoorde.

Anderhalf uur duurde de herdenking van de 4^de mei 2023. Waarop het bevrijdingsfeest kon beginnen. Intussen is het  6 mei alweer. In Londen staat de kroning van Charles III op het punt van beginnen. Bijna 3000 kilometers naar het oosten toe, vechten de Oekraïners al bijna vijftien maanden voor vrijheid en democratie.