Cubanen vrezen kapitalisme

Hoe zit dat nou precies met kapitalisme? In de laatste maand van het jaar 2014 dienen zich drie voorvallen aan. De Amerikaans-Cubaanse toenadering hoort daarbij. De economische problemen van het Rusland van Poetin ook, en, om in eigen land te blijven, de standvastigheid van drie PvdA-senatoren.

Met het argument: ‘Cuba is geen democratie’? hebben de tegenstanders van een normalisering van betrekkingen een wezenlijk punt. Maar lees de verhalen over oude auto’s, over gratis onderwijs, over een basisloon, nauwelijks criminaliteit. Vergelijk dat met de situatie in de rest van Latijns-Amerika, met de Verenigde Staten van Amerika. Er zijn Cubanen die vrezen dat met de vrijheid, het kapitalisme terugkomt.

De sancties tegen Rusland lijken doel te treffen. De roebel is in een vrije val beland, de rente is daarentegen in recordtempo gestegen. Misschien redt president Poetin zich uit de misère. Ongetwijfeld trekt hij de teugels nog strakker aan. Maar de crisis is daar en de olieprijs laag. Een recessie is gaande. Je zou het de kracht van het kapitalisme kunnen noemen. Wat je ook ziet, is dat een groot deel van het volk lijdt.

De woede is immens bij de VVD. Rechts Nederland is nogal ontdaan. Nederland is zo goed op weg. Het kapitalisme floreert, marktwerking is er alom en de PvdA is heerlijk gedwee. Dan, op een dag, weigeren drie PvdA’ers hun handtekening te zetten. Zij vrezen de macht van de zorgverzekeraars, zij vrezen de ongebreidelde marktwerking, zijn tegen de tweedeling.

Kapitalisme dus. Soms twijfel je of het systeem wel zo goed voor ons is.