Erdogan wil maar één ding, winnen

Met een politicus als de Turkse president Erdogan is het moeilijk onderhandelen. Een beetje democraat maakt al gauw vuile handen. Handtekeningen tellen niet. Afspraken op papier kunnen de volgende dag in de prullenbak zijn beland. Voor je het weet ligt er een vordering voor je neus waar je dacht een overeenkomst te hebben bedongen.

Verrast kan de wereld dan ook niet zijn nu president Erdogan de uitlevering eist van 73 terroristen. Zo niet, houdt  Turkije vast aan een veto tegen de toetreding van Zweden en Finland. Zal hij het parlement niet om instemming vragen. Kan de uitbreiding van de NAVO geen doorgang vinden.Intussen dachten de Noord-Europese democraten met de Turkse president tot een akkoord te zijn gekomen. De onderhandelaars toonden zich in elk geval tevreden met de belofte om lopende verzoeken tot uitzetting en uitlevering van terreurverdachten snel en grondig te behandelen, rekening houdend met door Turkije verstrekte informatie, bewijs en inlichtingen.

Westerse media verbaasden zich. Turkije zou zich hebben laten afschepen met een dooie mus. De Turkse media vierden juist feest. Hoe het ook zij, alles ligt open. Er liggen geen aantallen vast. Uiteindelijk zal er een rechterlijke uitspraak aan te pas moeten komen.

Dat weet Erdogan allemaal. Maar dat is het punt ook niet. In de peilingen staat hij er slecht voor. Volgend jaar zijn er verkiezingen. Die moet hij winnen.