Geduld Groningers is helemaal op

“Als  het zo doorgaat, wordt het oorlog”, verklaarde een Groningse actievoerder. Oorlog!  Er zijn mensen voor minder aangehouden, of op z’n minst gemaand die woorden tot terug te nemen. Want is dat niet oproepen tot geweld? Maar er gebeurde niets. 

Oorlog! Alsof het niet allang duidelijk is dat het geduld van de Groningers  op is. Helemaal op! Ze vertrouwen niemand meer. Niet de Groningse bestuurders, niet de nationale politici, niet de premier, niet de ministers, en al helemaal niet de Nederlandse Aardolie Maatschappij, de NAM.

Gisteren waren ongeveer 150 Groningers naar de Den Haag gereisd, om in de Tweede Kamer het debat te kunnen volgen over de schadeafwikkeling als gevolg van de aardbevingen. De Tweede Kamer wil dat er op 1 februari een schadeprotocol gereed is. Of die datum gehaald wordt, is de vraag. In elk geval achtte minister Wiebes het onhaalbaar.

Eerder op de dag zegden twee Groningsbelangenorganisaties hun vertrouwen in de gang van zaken op door uit het overleg voor de totstandkoming van het protocol te stappen. Wat de Groningers ook stak was de afwezigheid van premier Rutte bij het debat.

Maar oorlog? Er wordt gesproken over radicalisering. Moeten we dadelijk vechten met de Groningers? Nee toch, want Groningers zijn beste en redelijke mensen.  Trouwens, met de Limburgers is toch ook een regeling getroffen toen de mijnen  moesten sluiten. En wat zijn de Zeeuwen niet trots op hun waterkering.

Misschien dat de Groningers te ongeduldig zijn. Was de laatste aardbeving bij Zeerijp nog te licht.  Als de nood aan de man komt, er een nog zwaardere aardbeving komt, er slachtoffers vallen,  zal Nederland echt wel helpen.  Is het protocol zo gepiept. Komen de miljoenen euro’s zomaar vrij. Doet de NAM niet meer moeilijk en leidt premier Rutte het Tweede Kamerdebat. Over oorlog heeft dan niemand het meer.