Gun Fransen een Poetin

De Franse automobilisten kunnen weer tanken. Intussen verharden de verhoudingen tussen overheid, werkgevers en werknemers zich. En nu dreigen de vakbonden met stakingen tijdens het Europese kampioenschap voetbal.

Dat kan natuurlijk niet. Daar zijn wij fel op tegen. Onze buik vol hebben we van de arrogante, domme Fransen die sinds mensenheugenis de voorzichtigste hervormingen traineren. Van leerkrachten die fatsoenlijk betaald willen worden. Van piloten die weigeren in te binden.

Je begrijpt het ook niet. Want heremelief, vakbonden zijn zo uit de tijd. Staken, de straat op gaan, opkomen voor je arbeidsvoorwaarden! Daarvoor moet je anno 2016 toch echt een Fransman van het kaliber Philippe Martinez zijn. Maar zo bouw je geen gemeenschap op, geen samenleving waarin het is, ieder voor zich.

Weten ze in Parijs en omstreken dan niet dat Marx dood is? Dat het kapitalisme allang en breed gewonnen heeft? Protesteren geen zin heeft? Dat de Ruttes, de Zijlstra’s en Van Balens het voor het zeggen hebben.

Frankrijk. Mooi land, hoor! Mooie bergen. Prachtige plekjes. Maar die Fransen, hè. Als kiespijn kunnen we ze missen. Hopeloos zijn ze. Gedoemd. We verstaan ze ook niet. Geen president was zo impopulair als Hollande, nù. Kom daar eens in Rusland of Turkije om. Verdraaid, je zou dat land een Vladimir Poetin gunnen. Geen werknemer het werk durft neer te leggen. Laat staan dat het EK in gevaar komt.