Het is de kracht van de democratie
Het is de kracht van de democratie. In de Verenigde Staten vergruist de steun voor president Biden. In het Verenigd Koninkrijk overleefde premier Johnson een conservatieve paleisrevolutie. Maar voor hoe lang? En op 19 juni beslissen de Franse kiezers over het lot van president Macron.In het Kremlin moet het de Russische dictator Vladimir Poetin duizelen. Honderdentwee dagen geleden gaf hij het leger om het buurland Oekraïne binnen te vallen. “Appeltje eitje. De strijd zou snel beslist zijn. De Oekraïners zouden hem als bevrijder verwelkomen. De populariteitscijfers zouden omhoog schieten. Van het Westen had hij niets te vrezen. Te zwak, te verdeeld, te verwend om serieuze tegenstand te bieden”, was zo’n beetje de hoofdgedachte. En niemand die hem tegensprak.
Intussen pakt de werkelijkheid toch iets anders uit. De Russische strijdkrachten voldoen niet aan de verwachtingen. De Oekraïners verdedigen zich manhaftig. Het Westen blijft verrassend eensgezind. Dus heeft Rusland zijn doelstellingen bijgesteld. De Donbas is nu het doel, koste wat kost.
Tegelijk haalt Poetin iets van zijn gelijk. Waar Amerikaanse presidenten in geval van buitenlandse crises kunnen rekenen op de massale steun van de kiezers, gaat dat gegeven niet op voor de Democratische president Biden. Teleurstellend zijn de cijfers. De president is oud en lijkt breekbaar. De tegenstellingen in het rijkste en machtigste land van de wereld verscherpen zich nog. De Republikeinse oud-president en Poetinvriend Trump presenteert zich als grote onruststoker.
In Frankrijk vinden op 12 en 19 juni de verkiezingen plaats voor het Franse parlement. De partij van president Macron dreigt de meerderheid in de Nationale Vergadering te verliezen. In elk geval staat de linkse alliantie er beter voor .
Ook in het Verenigd Koninkrijk rommelt het. Premier Johnson redde het met 211 Lagerhuisleden vóór en 148 tegen zijn aanblijven.
In Rusland gaat president Poetin zijn gang. Niemand houdt hem tegen. Ook niet nu zijn land al vele duizenden jonge mannen op het slagveld heeft zien sneuvelen. Er voor tientallen miljarden schade is geleden. Een flink deel van de wereld hem ziet als een moordenaar, een misdadiger, een plunderaar.
Vermoedelijk is de Russische president er nog altijd van overtuigd dat het Westen snel uit elkaar zal vallen, de strijd niet volhoudt. Hij heeft geen idee hoe het daar werkt. Toegegeven, er is gedoe. Veel gedoe. Maar zo werkt nu eenmaal de democratie.