Het jaar 2018 wordt heus gevecht

Aan de vooravond van 2018 lijkt het neoliberalisme zijn taak te hebben volbracht. Zeker, er heeft een economische crisis plaatsgehad. In naam heersen nog de democratische instituties, in de praktijk bepaalt  vooral het grote geld. De economische groei  komt vooral de rijken toe. De politieke situatie is complex. Mensen zijn ongerust, onzeker.

In het Westen zijn de vertrouwde socialistische en confessionele middenpartijen hun politieke slagkracht voor een goed deel kwijtgeraakt. Het stakingswapen werkt nog incidenteel. De boosheid richt zich vooral tegen eigen leiders. Kiezers voelen zich in de steek gelaten en vluchten in steeds grotere getale naar politici die wel hun taal spreken.

Onderzoeken mogen uitwijzen dat de Nederlander gelukkig en best tevreden is. “Het vertrouwen in de democratie is onveranderd groot”, meldt tenminste het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP).

Dat alles neemt niet weg dat de traditionele middenpartijen anno 2018 bedreigd worden door nieuwkomers die inspelen op de onvrede, op kwesties die de directe levenssfeer raken. Voorbeelden zijn de komst van vluchtelingen, goedkope arbeidskrachten, bezuinigingen op sociale voorzieningen, werkloosheid.

Afin, het jaar 2018 wordt een heus gevecht. Traditionele partijen moeten zich vernieuwen om de kiezer terug te winnen. Moeten manieren vinden om de macht van het grote geld te breken. Ondertussen hebben zij te maken met  het buitenland dat steeds dichterbij komt. Of het oude, vertrouwde overwint, mag betwijfeld worden. Niet al het nieuwe is verkeerd. Het gaat erom het goede van het oude te verbinden met het goede van het nieuwe.