Het vuurwerk was net afgelopen

Vijf dagen geleden was Tom Dumoulin de absolute held, een potentiёle Tourwinnaar, de droom van iedere schoonmoeder. “Tom, Tom, Tom”, de uitzending duurde drie kwartier. “Het was Tom vóór en het was Tom ná. “Tom, Tom”. Want Tom had op heroïsche wijze een etappe gewonnen.

Zwaar heeft de sportjournalist het, elke dag weer. Geen tijd is er om te relativeren, te nuanceren. Het gaat om heldendom. Alleen de winnaar telt. Begrijpelijk dus dat alle aandacht uitgaat naar Tom Dumoulin want het woord winnaar staat op zijn voorhoofd geschreven. Vinden de journalisten tenminste die daarmee menen het volksgevoel te verwoorden.

Logisch dus dat de wielerbazen daarop inspelen. Vandaar, dat zij de grote favoriet Chris Froome zijn gele trui teruggaven na diens val op de Mont Ventoux. Intussen staat Bauke Mollema wel op de vierde plaats in het algemeen klassement. Bauke wie? Ach, vorig jaar eindigde hij in Parijs als zevende. “Niet interessant. Je kan beter een etappe winnen”, beweren de kenners.

Wat niet wegneemt dat Bauke in grootse vorm lijkt. Wie weet. Voor een beetje sportjournalist is het sowieso geen probleem. Als geen ander heeft hij geleerd om door te schakelen.

We hebben het over de 14e juli 2016. President Hollande kondigde de intrekking van de noodtoestand aan. Toen reed een vrachtwagen in op het feestende publiek in Nice. Schoten werden gehoord. Lichamen lagen op de grond.