Hij is de baas. Hij mag beslissen
Vladimir Poetin, 71, 25 jaar president van Rusland, dictator, leugenaar, moordenaar, onderdrukker, gelooft er weer in. In elk geval sprak hij vanuit zijn Kremlin het volk vol zelfvertrouwen toe. “Wij gaan winnen. Wij zijn sterk en wilskrachtig. Het Westen is zwak, labiel en slap. Oekraïne is gedoemd”, beloofde de bedrieger.
Bijna twee jaar geleden viel Rusland de democratische buurstaat Oekraïne binnen. Elke dag sterven tientallen, zo geen honderden burgers en soldaten. In Andriivka vechten Russen al weken om een paar meter grond. Het stadje maakt een desolate indruk. Is vrijwel verlaten. Geen huis is onbeschadigd. Toch houdt Oekraïne stand.Intussen stoppen Russische sites vol met nepberichten. Teisteren Russische raketten en drones een democratisch land. Omdat dictator Poetin de droom van een ver verleden koestert. Oekraïne hoort zijn Rusland toe. Hij is de president. De baas. Dictator. Hij mag beslissen. Oekraïne is van hèm.
Het Westen heeft zich solidair verklaard. De democratische landen beseffen dat Poetins droom niet ophoudt met Oekraïne. Daarna is Estland, Letland of zelfs Finland aan de beurt. Inmiddels hebben de Verenigde Staten en de Europese Unie miljarden uitgegeven. Zij kennen de geschiedenis. Weten tot welke categorie van heersers een man als Poetin behoort. Zij realiseren zich dan ook dat Oekraïners hun leven moeten geven voor de democratie, voor vrijheid. De oorlog moet gewonnen worden. Zo niet, dan wachten dictatuur, onderdrukking, terreur. En blijft het niet bij Oekraïne.
Maar het wachten op succes duurt wat lang. Twijfels in het vrije Westen komen meer en meer bovendrijven. Poetins vrienden laten zich gelden. Politici die menen dat het Russische gedachtegoed hen past als een keurig herenpak. Opportunisten die denken te kunnen profiteren, die staan voor zoveel zaken waartegen de democraten gestreden hebben.
Al jarenlang ondermijnt de Hongaarse premier Orbán de democratie in zijn land. Voortdurend kiest hij voor de Poetinlijn. Chanteert de Europese Unie met het ene veto na het andere. In de Verenigde Staten volgen de Republikeinen een soortgelijke koers. Democratische waarden tellen niet. De Democratische president Biden is niet hùn president. Van hen mag Oekraïne de strijd verliezen. Mag Poetin winnen. Hun kandidaat, Donald Trump, moet opnieuw het Witte Huis in zien te komen. Het maakt uit, hoe.
Uiteindelijk loopt het westerse gedoe met de gebruikelijke sisser af. Opnieuw zal Orbán zwichten. Zullen zelfs de Republikeinen beseffen dat de Amerikaanse kiezers geen Russische soldaten Kyiv in willen zien trekken.