Ik zie liefde, ik zie gevaar

Ik heb er nog eens een nachtje over geslapen. Over Koningsdag nieuwe stijl, conform de wil van het staatshoofd, Willem-Alexander, koning der Nederlanden sinds 2013. Een beetje nagedacht, de commentaren laten inwerken. “De koning kan tevreden zijn”, las ik in het NRC Handelsblad. Jan Mulder is in De Wereld Draait Door enthousiast.

Ach, er zijn zaken van groter belang. Mij trof de afstand waar Willem-Alexanders moeder zo dichtbij was, en ook die zag ik in de verslaggeving vaak terug. Razend populair is de monarchie, geven de peilingen aan. Tevredenheid over de invulling van het koningschap overheerst. Maxima staat ruim bovenaan. Maar pas op, en vandaar dat ik erop terugkom, de koning komt eraan.

Dan heb ik het niet over de riante vergoedingen, de bouw van paleizen en het omgaan met de groten van deze aarde. Ik heb meer het idee dat de koning duidelijk iemand van de lange adem is. Hij heeft een plan en zal dat uitvoeren. Niemand die hem tegenhoudt. Hij is de koning, het staatshoofd van het land.

De Grand Parade in Dordrecht is een voorbeeld. Er zullen nog vele volgen. Een Nieuwsuurreportage toonde ’s konings enthousiasme voor het bedrijfsleven. Massaal tekenen ondernemers in, als de koning weer eens op reis gaat. Ik denk aan prins Bernhard. Ik zie VNO/NCW-topman Hans de Boer. Er is een dame die iets doet met rimpelloze bh’s. Natuurlijk steken zij de loftrompet over de vorst. Maar er is meer. Ik zie euro’s in de ogen blinken. Koning Willem-Alexander is de man naar wie zij zo hebben verlangd. Ik zie liefde.

Geen idee of de koning het beseft. Maar van ondernemers zijn er maar een paar. Kortom, ik zie gevaar.