In Brussel praten ze nog door

In Brussel praten ze nog even door, maar in Wenen zou het licht op groen gesprongen zijn. Persbureaus melden dat een akkoord over het Iraanse atoomprogramma op een haar na gevild is. Intussen proberen de eurolanden de Griekse premier Tsipras zijn handen en voeten vast te binden, hem de mond te snoeren. Een waarnemer zou het vernederen kunnen noemen.

De onderhandelingspartners Rusland, China, Engeland, Frankrijk en Duitsland werpen geen obstakels op. Maar voorzichtigheid blijft troef. Zo werkt het onderhandelingswezen. Nooit te vroeg juichen. Nooit te veel enthousiasme tonen. In Iran en de VS zullen de tegenstanders een hoop kabaal maken tegen de voorstellen voor beperking van het Iraanse atoomprogramma in ruil voor de opheffing van de economische sancties.

Zo spannend is de politiek. Een akkoord dat werkt, kan een zegen zijn voor de mensheid. Hetzelfde akkoord dat geschonden wordt, kan de wereldvrede bedreigen. Er kunnen nog zoveel zekerheden zijn ingebouwd, onderhandelaars moeten zorgen voor voldoende rugdekking en handelen op basis van kracht. Die eis was Griekenland eventjes vergeten. Of de VS en Iran haar wel hebben toegepast, zal snel blijken.

En wat de eurolanden betreft, Duitsland, Nederland voorop. De onderhandelaar die zichzelf niet meer in bedwang heeft, kan het wel vergeten. Er is in elk geval niets fnuikender voor het resultaat.