Intussen roept het landsbelang

Dit is een land van stalen zenuwen. Niets, maar dan ook niets  kan de grote leiders van hun stuk brengen, laat staan een blaag van nauwelijks 30 jaar. VVD en CDA hebben zich weer eens aan elkaar verbonden. Zijn vast van plan het land te besturen, zoals zo vaak. Als geen ander kennen hun leiders dan ook het landsbelang.

Door ervaring wijs geworden, achtte D66-leider Alexander Pechtold het wijs om na de verkiezingen van 15 maart een soort van pact te sluiten met GroenLinks. Dacht zo sterk te staan tegenover het duo Rutte (VVD) en Buma (CDA) in de onderhandelingen over de vorming van een derde kabinet-Rutte.

Maar nee, GroenLinks-leider Jesse Klaver waakte ervoor zich in te laten pakken door een doorgewinterde neoliberaal. Stelde zich principieel op. Helaas, premier Rutte en  Sybrand Buma bogen niet. Vanwege het landsbelang kunnen zij nu eenmaal niet ingaan op de verlangens van GroenLinks  voor een soepeler migratieprogram.

“Geen Turkijedeals meer”, eist GroenLinks, bijvoorbeeld, waar het zogeheten motorblok van VVD, CDA en D66 zo’n deal  als model wil gebruiken voor de opvang van vluchtelingen uit Afrika. Maar  VVD en CDA voelen Geert Wilders’ hete PVV-adem al in de nek.  En nee, met Wilders willen zij niet weer regeren. Dat zou hen maar kiezers kosten.

Intussen roept het landsbelang. Vandaar, dat  Rutte en Buma met een gerust hart een beroep op de collega’s doen, zich los te maken van vastgeroeste standpunten en hun verantwoordelijkheid te nemen.