Intussen vernietigt Poetin door
In de Verenigde Staten werken de Republikeinen hard om van de Democraat Biden een lame duck-president te maken. In Europa stevent de Britse premier Johnson af op een harde confrontatie met de Europese Unie. Intussen sterven in Oekraïne elke dag 150 soldaten, raken duizenden gewond, terwijl er ook nog eens tientallen burgers het leven laten. In Moskou knijpt de Russische president Poetin zichzelf in de arm. Hij ruikt de overwinning. Nog even en zijn kanonnen hebben weer een stad aan gruzelementen geschoten.Bijna vier maanden geleden vielen Russische troepen het buurland Oekraïne binnen. Poetin dacht met enkele rake klappen zijn doel te bereiken. Hij zou het land bevrijden. Het volk zou hem toejuichen. Het Westen zou er eindelijk achter komen dat met het Rusland van Poetin niet te spotten valt. Dat het te maken heeft met een man die weet wat Rusland toebehoort.
De werkelijkheid gaf een andere versie van Poetins verhaal. Het eerste offensief liep hopeloos vast. Het Westen bleek eensgezinder en standvastiger dan verwacht. Dus stelde het Rusland van Poetin zijn doelen bij. Concentreerde zich op het oosten en het zuiden. De Donbas moest veroverd worden. De Zwarte Zee zou weer een Russische binnenzee worden.
Nog heeft Poetin weinig meer bereikt dan een aantal aan puin geschoten steden, tienduizenden doden, nog veel meer gewonden en honderden miljarden aan materiële en economische schade. De Russische president mag zich vergelijken met tsaar Peter de Grote. Voor velen is hij weinig meer dan een despoot, een oorlogsmisdadiger, een rover, een massamoordenaar.
Intussen is de strijd nog niet gestreden. Het Russische leger vernietigt door. Het zou enige vorderingen maken. De Oekraïense strijdkrachten houden vol. Burgers moeten het ontgelden. Een uitputtingsoorlog is aan de gang. Granaten, raketten, bommen blijven vallen.
“De oorlog in Oekraïne bevindt zich op een doorslaggevend moment dat geen vermindering van inspanningen verdraagt”, aldus de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin.