Ja, Israël is in de Hamasval gelopen

Vandaag, 84 jaar terug, capituleerde Nederland na vier dagen strijd. Vijf bezettingsjaren volgen. De koningin ging naar Engeland. Negen miljoen Nederlanders maakten er het beste van. Enkelen verzetten zich. Het merendeel paste zich aan. Anderen spanden samen. Kansloos waren de Joden.

Vandaag, 14 mei 2024. Oekraïne vecht al meer dan twee jaar voor de democratie, tegen de dreigende dictatuur. Tegelijk vinden overal protestacties plaats tegen Israël, vóór de Palestijnen.  In zeven, acht maanden zijn zeker 35.000 Gazanen, vrouwen, mannen, kinderen gevallen door toedoen van het Israëlische leger.De woede is groot, intens, oprecht. In Nederland. Maar niet alleen dáár. In de Verenigde Staten, in het Verenigd Koninkrijk. De demonstranten zien één dader en tienduizenden onschuldige slachtoffers. “Genocide”, klinkt het uit duizenden kelen op universiteitsterreinen, op pleinen, op straten.

Het is ook vreselijk. Al die doden, gewonden, de  wezen, de treurende vaders en moeders. Er valt  Israël veel te verwijten, ook al  zou je rekening kunnen houden met de vraag waarom Hamas een oorlog begint in een zo dichtbevolkte kleine ruimte als de Gazastrook.

Want, twaalfhonderd moorden. Tweehonderdvijftig gegijzelden.  De Palestijnse organisatie wist waar de overval van 7 oktober 2023 op uit zou draaien. Zij had zich dan ook goed  voorbereid. De leiders hadden zich verstopt op min of meer veilige plaatsen. De tunnels in Gaza  waren gegraven. Het wachten was op de tanks, de bommen, de vluchtelingen, de kapotte steden, de ziekenhuizen, de foto’s en beelden die de wereld overgingen.

Ja, Israël is in de Hamasval gelopen. De radicaalrechtse regering van premier Netanyahu heeft gefaald. Bijna tachtig jaar na de Tweede Wereldoorlog hebben velen een zuiver geweten. Zij stonden op de barricades. Zij waren vóór de Palestijnen. Tégen de Joden.